„Ritgerð (SG05-15) Um hreinlæti og smekk“: Munur á milli breytinga

Úr Sigurdurmalari
Fara í flakkFara í leit
Ekkert breytingarágrip
Ekkert breytingarágrip
 
(7 millibreytinga eftir 2 notendur ekki sýndar)
Lína 1: Lína 1:
* '''Handrit''': SG:05:15 Um hreinlæti og smekk
* '''Handrit''': SG:05:15 Um hreinlæti og smekk
* '''Safn''': [http://www.thjodminjasafn.is Þjóðminjasafn Íslands]
* '''Safn''': [http://www.thjodminjasafn.is Þjóðminjasafn Íslands]
* '''Dagsetning''': XXX
* '''Dagsetning''': c. 1860<ref>Sigurður Guðmundsson: [http://baekur.is/bok/000357209/Um_islenzkan_faldbuning <i>Um íslenzkan faldbúníng með myndum</i>], Guðrún Gísladóttir bjó til prentunar og gaf út. Kaupmannahöfn 1878. Í formála vitnar Guðrún með langri beinni tilvitnun í þessa ritgerð og telur hana ritaða í kríngum 1860 sem jafnvel uppkasti að blaðagrein. </ref>
----
----
* '''Lykilorð''': þjóðbúningur, smekkur, hreinlæti, óþrifnaður, þrifnaður, fátækt, barnauppeldi, smekkleisi, dýrahald, sáluhjálp, sjálfshjálp, málsháttur
* '''Lykilorð''': þjóðbúningur, smekkur, hreinlæti, óþrifnaður, þrifnaður, fátækt, barnauppeldi, smekkleisi, dýrahald, sáluhjálp, sjálfshjálp, málsháttur
* '''Efni''': Lýsing á óþrifnaði Íslendinga og hvaða áhrif það hefur á heilsu líkama og sálar. Á þessu plaggi kemur fram að þjóðbúningurinn sé ein leið til að auka á hreinlæti sem hvati til almens þrifnaðar og þar með leið til að sporna við fátækt og volæði. Sigurður afsakar einnig að hann beini þessum orðum til kvenþjóðarinnar en telur að þær hafi meiri skynbragð á smekk og því hæfari til að koma málum í stand.
* '''Efni''': Lýsing á óþrifnaði Íslendinga og hvaða áhrif það hefur á heilsu líkama og sálar. Á þessu plaggi kemur fram að þjóðbúningurinn sé ein leið til að auka á hreinlæti sem hvati til almens þrifnaðar og þar með leið til að sporna við fátækt og volæði. Sigurður afsakar einnig að hann beini þessum orðum til kvenþjóðarinnar en telur að þær hafi meiri skynbragð á smekk og því hæfari til að koma málum í stand.
* '''Nöfn tilgreind''': XXXXXXX
* '''Nöfn tilgreind''':  
----
----
==Um hreinlæti og smekk==  
==Texti==  
* <span style="color:#5b0b16">'''Texti'''</span>:
''<!-- SETJIÐ TEXTA HÉR Á EFTIR.-->
===bls. 1===
===bls. 1===
<br/>[framsíða]
[[File:A-SG05-15_1.jpg|530px|thumb|right| <br /> [http://sarpur.is/Adfang.aspx?AdfangID=498365 Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.]]]
<br/> Efað vand lega er að gætt þá hefir
 
<br/>skeitingar leisið eður rettara sagt smekk  
[framsíða]
<br/>leisið verið sá versti eitur ormur og
 
<br/>sjúk dóm ur sem hér hefir geis að ifir
Efað vand lega er að gætt þá hefir
<br/>alt land í lángan tíma. þó að fáir hafi  
 
<br/>veitt því eptir tekt þá hefir ein midt þessi
skeitingar leisið eður rettara sagt smekk  
<br/>vondi sjúk dómur verið orsök til flestra
 
<br/>ó digða landsmanna t.d. heilsu leisi
leisið verið sá versti eitur ormur og
<br/>deifð og jafn vel fátæktar sálar á hreinleika
 
<br/>því saurugar hugsanir og saurugur líkami filgist
sjúk dóm ur sem hér hefir geis að ifir
<br/>jafnan að því eru flestir sam dóma
 
<br/>en hreinn líkami og snotur klæði eru firir boði
alt land í lángan tíma. þó að fáir hafi  
<br/>hreinnar sálar, það er kinlegt. þó allir sjái  
 
<br/>að dírin hreinsa saur af sér og vilja vera sem hrein
veitt því eptir tekt þá hefir ein midt þessi
<br/>ust að menni<del>[??]</del>hrönnum saman slandi <corr>[standi]</corr> lægra
 
<br/>en dýrin, og haldi að það sé sér með skapað að vera
vondi sjúk dómur verið orsök til flestra
<br/>óhreinn og að það sé jafn vel sálu hjálp sinni til
 
<br/>hindrunar að þvo ser og að vera hrein legur og
ó digða landsmanna t.d. heilsu leisi
<br/>sig. „eg held egverði sálu holpin þó eg þvoi mer ekki eða kémbi„
 
<br/>eg geíng út frá því að sámaður sem er hreinn
deifð og jafn vel fátæktar sálar á hreinleika
<br/>og bir sig snirti lega f ái um leið til finning
 
<br/>firir fleiru, til dæmis að hafa góð og hrein
því saurugar hugsanir og saurugur líkami filgist
<br/>leg húsa kinni þáð mun optast verða samfara,
 
<br/>þar af leiðir að hann fær betri heilsu, sú konaer
jafnan að því eru flestir sam dóma
<br/>elskar man sin mun valla þola að sjá han ó hrein an
 
<br/>og illa til fara ef hun á annað borð er sjálf
en hreinn líkami og snotur klæði eru firir boði
<br/>
 
<br/>===bls. 2===
hreinnar sálar, það er kinlegt. þó allir sjái  
<br/>[vinstri opna]
 
<br/>vel til fara <sup>og hreinleg</sup> því síðar mún meiga <ref>[óskýr skrift]</ref>kalla að
að dírin hreinsa saur af sér og vilja vera sem hrein
<br/>nokkur sám<ref>[óskýr skrift]</ref> áður elski börn sín, s er þolir þá ásjón,
 
<br/>að sjá þau ó hrein og úfin <u>það er<del>að gera</del></u> það  
ust að menni<del>[??]</del>hrönnum saman slandi <corr>[standi]</corr> lægra
<br/>mesta <del>og smekkleisur</del> við bjóð legasta smekkleisi
 
<br/>sá sem hefir feingið til finning firir því sem nú er
en dýrin, og haldi að það sé sér með skapað að vera
<br/>talið mûn varla þola að sjá hest sin sem
 
<br/>er það fagrasta dyr illa hírtan (það þarf stilling
óhreinn og að það sé jafn vel sálu hjálp sinni til
<br/>til ann ars eins) þar með filgir og að sálin sami mun
 
<br/>varla þola að sjá hund sin eð nokkra skepnu
hindrunar að þvo ser og að vera hrein legur og
<br/>ílla hirta, sá maður sem hefir til finning
 
<br/>firir að vera hreinn vel klæddur, hafa goð
sig. „eg held egverði sálu holpin þó eg þvoi mer ekki eða kémbi„
<br/>og holl husa kinni og að hirða vel hundsin
 
<br/>oog hest og allar skepnur hann mun ekki leíngi
eg geíng út frá því að sámaður sem er hreinn
<br/>þola að sjá sitt tún þípt og ó um grit eður
 
<br/>ílla lírt <corr>hirt</corr> þar af leiðir að fátektin er komin
og bir sig snirti lega f ái um leið til finning
<br/>í raun og veru af smekkleísí og eins
 
<br/>sjuk domar og deifð, <del>því</del> því sá maður
firir fleiru, til dæmis að hafa góð og hrein
<br/>sem ekki hirðir sin líkama, og heldur hön
 
<br/>um hreinum, hefir valla til finníng firir
leg húsa kinni þáð mun optast verða samfara,
<br/>að <del>að</del> bera sig vel eður að hirða um þær
 
<br/>líkams æfíngar sem <sup>eins eru</sup>nauðsin legar <del>eru</del> til
þar af leiðir að hann fær betri heilsu, sú konaer
<br/>þess að halda hraustum og fjörugum líkamanum
 
<br/>en þar af leiðir að maðurin verður daufur
elskar man sin mun valla þola að sjá han ó hrein an
<br/>fjörlaus til sálar og líkama og vanheill.
 
<br/>eður lifandi dauður (líkam ann sin ræki líða hver
og illa til fara ef hun á annað borð er sjálf
<br/>heilsa er holdum framar.
 
<br/>hugsvins mál.)
 
<br/>
 
----
 
===bls. 2===
[[File:A-SG05-15_2.jpg|530px|thumb|right| <br /> [http://sarpur.is/Adfang.aspx?AdfangID=498365 Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.]]]
 
 
[vinstri opna]
 
vel til fara <sup>og hreinleg</sup> því síðar mún meiga <ref group="sk">[óskýr skrift]</ref>kalla að
 
nokkur sám<ref group="sk">[óskýr skrift]</ref> áður elski börn sín, s er þolir þá ásjón,
 
að sjá þau ó hrein og úfin <u>það er<del>að gera</del></u> það  
 
mesta <del>og smekkleisur</del> við bjóð legasta smekkleisi
 
sá sem hefir feingið til finning firir því sem nú er
 
talið mûn varla þola að sjá hest sin sem
 
er það fagrasta dyr illa hírtan (það þarf stilling
 
til ann ars eins) þar með filgir og að sálin sami mun
 
varla þola að sjá hund sin eð nokkra skepnu
 
ílla hirta, sá maður sem hefir til finning
 
firir að vera hreinn vel klæddur, hafa goð
 
og holl husa kinni og að hirða vel hundsin
 
oog hest og allar skepnur hann mun ekki leíngi
 
þola að sjá sitt tún þípt og ó um grit eður
 
ílla lírt <corr>hirt</corr><ref>Guðrún Gísladóttir útfærir þetta sem illa ræktað í formála <i>Um íslenzkan faldbúníng með myndum</i>, 1878.</ref> þar af leiðir að fátektin er komin
 
í raun og veru af smekkleísí og eins
 
sjuk domar og deifð, <del>því</del> því sá maður
 
sem ekki hirðir sin líkama, og heldur hön
 
um hreinum, hefir valla til finníng firir
 
að <del>að</del> bera sig vel eður að hirða um þær
 
líkams æfíngar sem <sup>eins eru</sup>nauðsin legar <del>eru</del> til
 
þess að halda hraustum og fjörugum líkamanum
 
en þar af leiðir að maðurin verður daufur
 
fjörlaus til sálar og líkama og vanheill.
 
eður lifandi dauður (líkam ann sin ræki líða hver
 
heilsa er holdum framar.
 
hugsvins mál.)<ref> 111. vers [http://notendur.hi.is/eybjorn/ugm/skindex/hsvm.html <i>Hugsvinnsmálum</i>]
 
Líkama sinn / ræki lýða hverr. / Heilsa er hverju framar. / Aura njóta / þykkisk engi maðr, / nema hann heilsu hafi.</ref>
----
 
===bls. 3===
===bls. 3===
<br/>[hægri opna]
[[File:A-SG05-15_3.jpg|530px|thumb|right| <br /> [http://sarpur.is/Adfang.aspx?AdfangID=498365 Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.]]]
<br/>„aldrei skartar skoru nema á feitu barni
 
<br/>og öldum hesti„
 
<br/> íslendskur málsháttur.
[hægri opna]
<br/> Hver[<del>j??</del><sup>t</sup> það þjóð mál efni sem verða
 
<br/>fram geingt, veitir mönnum hug til  
„aldrei skartar skoru nema á feitu barni
<br/>að reina að koma fleiru til leiðar, það  
 
<br/>er því valla svo lítið mál efni til sem á
og öldum hesti„
<br/>annað borð sigrar, að það ekki stirki
 
<br/>hið stóra alþjóðlega ætlunar verk, því
íslendskur málsháttur.
<br/>það upp örfar alla sem vilja g éra uppa stúngur
 
<br/>en veiki krapta þeirra sem hafa indi af
Hver<del>[j??]</del><sup>t</sup> það þjóð mál efni sem verða
<br/>að hæðastað og hindra öll ný fyrirtæki.
 
<br/> Svona mun verða með búníngs málið
fram geingt, veitir mönnum hug til  
<br/>þó margir á líti það litið á ríðandi eður með
 
<br/>öllu ó þarft, geti men komið því fram
að reina að koma fleiru til leiðar, það  
<br/>og feingið fólk til að hugsa um það með
 
<br/>skin semi þá mun þar margt fleira á
er því valla svo lítið mál efni til sem á
<br/>eptir fara sem því er meira ná skilt en
 
<br/>men halda í stuttu máli eg hefi ekki séð
annað borð sigrar, að það ekki stirki
<br/>aðra hnúta sem reinandi væri að losa um í  
 
<br/>því á standi sem þjóðin er nú. og higg eg að
hið stóra alþjóðlega ætlunar verk, því
<br/>það sé bæði sá beinasti og réttasti vegur
 
<br/>til að lag færa almenna fegurðar til finning
það upp örfar alla sem vilja g éra uppa stúngur
<br/>Íslendinga, því hjá fatækri þjóð verða men first
 
<br/>að birja á litlu og helst almennu, og síðan
en veiki krapta þeirra sem hafa indi af
<br/>færir almenníngur sig uppá skaptið af sjálfu sér
 
<br/>
að hæðastað og hindra öll ný fyrirtæki.
 
Svona mun verða með búníngs málið
 
þó margir á líti það litið á ríðandi eður með
 
öllu ó þarft, geti men komið því fram
 
og feingið fólk til að hugsa um það með
 
skin semi þá mun þar margt fleira á
 
eptir fara sem því er meira ná skilt en
 
men halda í stuttu máli eg hefi ekki séð
 
aðra hnúta sem reinandi væri að losa um í  
 
því á standi sem þjóðin er nú. og higg eg að
 
það sé bæði sá beinasti og réttasti vegur
 
til að lag færa almenna fegurðar til finning
 
Íslendinga, því hjá fatækri þjóð verða men first
 
að birja á litlu og helst almennu, og síðan
 
færir almenníngur sig uppá skaptið af sjálfu sér
 
 
----
 
===bls. 4===
===bls. 4===
<br/>[bakhlið]
[[File:A-SG05-15_4.jpg|530px|thumb|right| <br /> [http://sarpur.is/Adfang.aspx?AdfangID=498365 Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.]]]
<br/>sum um mun þikja kynlegt að maðr
 
<br/>snúi ser nær því alveg að kvenn fólkínu
 
<br/>en þá mun það vera rétt í alla staði úr  
[bakhlið]
<br/>því nú er að ráða hér á landi því konur
 
<br/>hafa þá helst haft húgann við þess konar,
sum um mun þikja kynlegt að maðr
<br/>enda hefir það fagra sterkari á hrifa á
 
<br/>skap kvenna en karla eins og alt, en þæg<corr>þær</corr> geta
snúi ser nær því alveg að kvenn fólkínu
<br/>haft mjög góð og skaðleg á hríf á fegurðar
 
<br/>til finning karlmansins frá firsta að, því þær
en þá mun það vera rétt í alla staði úr  
<br/>eru í firstu ná kvæmasta sambandi við
 
<br/>hann sem born, og síðan sem fulltíða
því nú er að ráða hér á landi því konur
<br/>þær eru eins og skap að ar til að stjórna öllu  
 
<br/>innan huss, og til að g er manninum lífið  
hafa þá helst haft húgann við þess konar,
<br/>unað samt með sinni egin fegurð <sup>og dígð</sup> og fegurð
 
<br/>og hrein læti hússins og als sem þar til heyrir
enda hefir það fagra sterkari á hrifa á
<br/>svo það er ekki of mikið sagt er eg hefi
 
<br/>aður minstá að allri fegurð ar til finníng
skap kvenna en karla eins og alt, en þæg<corr>þær</corr> geta
<br/>lans ins sé mikil hætta búin ef konurnar
 
<br/>eru smekklausar, það verða ekki hrakíð að  
haft mjög góð og skaðleg á hríf á fegurðar
<br/>sagan sínír að vér erum allír meira en vér
 
<br/>vítum <del>undir orpnir</del><sup>leiddir</sup> tilfinníngum kvennfólksins
til finning karlmansins frá firsta að, því þær
<!--TEXTI ENDAR HÉR -->''
 
eru í firstu ná kvæmasta sambandi við
 
hann sem born, og síðan sem fulltíða
 
þær eru eins og skap að ar til að stjórna öllu  
 
innan huss, og til að g er manninum lífið  
 
unað samt með sinni egin fegurð <sup>og dígð</sup> og fegurð
 
og hrein læti hússins og als sem þar til heyrir
 
svo það er ekki of mikið sagt er eg hefi
 
aður minstá að allri fegurð ar til finníng
 
lans ins sé mikil hætta búin ef konurnar
 
eru smekklausar, það verða ekki hrakíð að  
 
sagan sínír að vér erum allír meira en vér
 
vítum <del>undir orpnir</del><sup>leiddir</sup> tilfinníngum kvennfólksins
----
----
* '''Gæði handrits''':
* '''Athugasemdir''': Eitt blað brotið saman í tvennt. Heildar stærð=27x20,3cm en er saman brotið 13x20,3 cm.  
* '''Athugasemdir''': Eitt blað brotið saman í tvennt. Heildar stærð=27x20,3cm en er saman brotið 13x20,3 cm.  
* '''Skönnuð mynd''':
----
----
* '''Skráð af''': Edda Björnsdóttir
* '''Skráð af''': Edda Björnsdóttir
Lína 133: Lína 249:


==Sjá einnig==
==Sjá einnig==
==Skýringar==
==Skýringar==
<references group="sk" />
<references group="sk" />

Nýjasta útgáfa síðan 7. október 2015 kl. 10:13


  • Lykilorð: þjóðbúningur, smekkur, hreinlæti, óþrifnaður, þrifnaður, fátækt, barnauppeldi, smekkleisi, dýrahald, sáluhjálp, sjálfshjálp, málsháttur
  • Efni: Lýsing á óþrifnaði Íslendinga og hvaða áhrif það hefur á heilsu líkama og sálar. Á þessu plaggi kemur fram að þjóðbúningurinn sé ein leið til að auka á hreinlæti sem hvati til almens þrifnaðar og þar með leið til að sporna við fátækt og volæði. Sigurður afsakar einnig að hann beini þessum orðum til kvenþjóðarinnar en telur að þær hafi meiri skynbragð á smekk og því hæfari til að koma málum í stand.
  • Nöfn tilgreind:

Texti

bls. 1


Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.

[framsíða]

Efað vand lega er að gætt þá hefir

skeitingar leisið eður rettara sagt smekk

leisið verið sá versti eitur ormur og

sjúk dóm ur sem hér hefir geis að ifir

alt land í lángan tíma. þó að fáir hafi

veitt því eptir tekt þá hefir ein midt þessi

vondi sjúk dómur verið orsök til flestra

ó digða landsmanna t.d. heilsu leisi

deifð og jafn vel fátæktar sálar á hreinleika

því saurugar hugsanir og saurugur líkami filgist

jafnan að því eru flestir sam dóma

en hreinn líkami og snotur klæði eru firir boði

hreinnar sálar, það er kinlegt. þó allir sjái

að dírin hreinsa saur af sér og vilja vera sem hrein

ust að menni[??]hrönnum saman slandi <corr>[standi]</corr> lægra

en dýrin, og haldi að það sé sér með skapað að vera

óhreinn og að það sé jafn vel sálu hjálp sinni til

hindrunar að þvo ser og að vera hrein legur og

sig. „eg held egverði sálu holpin þó eg þvoi mer ekki eða kémbi„

eg geíng út frá því að sámaður sem er hreinn

og bir sig snirti lega f ái um leið til finning

firir fleiru, til dæmis að hafa góð og hrein

leg húsa kinni þáð mun optast verða samfara,

þar af leiðir að hann fær betri heilsu, sú konaer

elskar man sin mun valla þola að sjá han ó hrein an

og illa til fara ef hun á annað borð er sjálf



bls. 2


Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.


[vinstri opna]

vel til fara og hreinleg því síðar mún meiga [sk 1]kalla að

nokkur sám[sk 2] áður elski börn sín, s er þolir þá ásjón,

að sjá þau ó hrein og úfin það erað gera það

mesta og smekkleisur við bjóð legasta smekkleisi

sá sem hefir feingið til finning firir því sem nú er

talið mûn varla þola að sjá hest sin sem

er það fagrasta dyr illa hírtan (það þarf stilling

til ann ars eins) þar með filgir og að sálin sami mun

varla þola að sjá hund sin eð nokkra skepnu

ílla hirta, sá maður sem hefir til finning

firir að vera hreinn vel klæddur, hafa goð

og holl husa kinni og að hirða vel hundsin

oog hest og allar skepnur hann mun ekki leíngi

þola að sjá sitt tún þípt og ó um grit eður

ílla lírt <corr>hirt</corr>[2] þar af leiðir að fátektin er komin

í raun og veru af smekkleísí og eins

sjuk domar og deifð, því því sá maður

sem ekki hirðir sin líkama, og heldur hön

um hreinum, hefir valla til finníng firir

bera sig vel eður að hirða um þær

líkams æfíngar sem eins erunauðsin legar eru til

þess að halda hraustum og fjörugum líkamanum

en þar af leiðir að maðurin verður daufur

fjörlaus til sálar og líkama og vanheill.

eður lifandi dauður (líkam ann sin ræki líða hver

heilsa er holdum framar.

hugsvins mál.)[3]


bls. 3


Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.


[hægri opna]

„aldrei skartar skoru nema á feitu barni

og öldum hesti„

íslendskur málsháttur.

Hver[j??]t það þjóð mál efni sem verða

fram geingt, veitir mönnum hug til

að reina að koma fleiru til leiðar, það

er því valla svo lítið mál efni til sem á

annað borð sigrar, að það ekki stirki

hið stóra alþjóðlega ætlunar verk, því

það upp örfar alla sem vilja g éra uppa stúngur

en veiki krapta þeirra sem hafa indi af

að hæðastað og hindra öll ný fyrirtæki.

Svona mun verða með búníngs málið

þó margir á líti það litið á ríðandi eður með

öllu ó þarft, geti men komið því fram

og feingið fólk til að hugsa um það með

skin semi þá mun þar margt fleira á

eptir fara sem því er meira ná skilt en

men halda í stuttu máli eg hefi ekki séð

aðra hnúta sem reinandi væri að losa um í

því á standi sem þjóðin er nú. og higg eg að

það sé bæði sá beinasti og réttasti vegur

til að lag færa almenna fegurðar til finning

Íslendinga, því hjá fatækri þjóð verða men first

að birja á litlu og helst almennu, og síðan

færir almenníngur sig uppá skaptið af sjálfu sér



bls. 4


Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.


[bakhlið]

sum um mun þikja kynlegt að maðr

snúi ser nær því alveg að kvenn fólkínu

en þá mun það vera rétt í alla staði úr

því nú er að ráða hér á landi því konur

hafa þá helst haft húgann við þess konar,

enda hefir það fagra sterkari á hrifa á

skap kvenna en karla eins og alt, en þæg<corr>þær</corr> geta

haft mjög góð og skaðleg á hríf á fegurðar

til finning karlmansins frá firsta að, því þær

eru í firstu ná kvæmasta sambandi við

hann sem born, og síðan sem fulltíða

þær eru eins og skap að ar til að stjórna öllu

innan huss, og til að g er manninum lífið

unað samt með sinni egin fegurð og dígð og fegurð

og hrein læti hússins og als sem þar til heyrir

svo það er ekki of mikið sagt er eg hefi

aður minstá að allri fegurð ar til finníng

lans ins sé mikil hætta búin ef konurnar

eru smekklausar, það verða ekki hrakíð að

sagan sínír að vér erum allír meira en vér

vítum undir orpnirleiddir tilfinníngum kvennfólksins


  • Athugasemdir: Eitt blað brotið saman í tvennt. Heildar stærð=27x20,3cm en er saman brotið 13x20,3 cm.

  • Skráð af: Edda Björnsdóttir
  • Dagsetning: 06. 2012

Sjá einnig

Skýringar

  1. [óskýr skrift]
  2. [óskýr skrift]

Tilvísanir

  1. Sigurður Guðmundsson: Um íslenzkan faldbúníng með myndum, Guðrún Gísladóttir bjó til prentunar og gaf út. Kaupmannahöfn 1878. Í formála vitnar Guðrún með langri beinni tilvitnun í þessa ritgerð og telur hana ritaða í kríngum 1860 sem jafnvel uppkasti að blaðagrein.
  2. Guðrún Gísladóttir útfærir þetta sem illa ræktað í formála Um íslenzkan faldbúníng með myndum, 1878.
  3. 111. vers Hugsvinnsmálum Líkama sinn / ræki lýða hverr. / Heilsa er hverju framar. / Aura njóta / þykkisk engi maðr, / nema hann heilsu hafi.

Tenglar