Ritgerð (SG05-15) Um hreinlæti og smekk

Úr Sigurdurmalari
Útgáfa frá 12. júní 2012 kl. 13:06 eftir Edda (spjall | framlög) Útgáfa frá 12. júní 2012 kl. 13:06 eftir Edda (spjall | framlög) (Ný síða: * '''Handrit''': XXX * '''Safn''': [http://www.thjodminjasafn.is Þjóðminjasafn Íslands] * '''Dagsetning''': XXX ---- * '''Lykilorð''': * '''Efni''': Lýsing á óþrifnaði Íslend...)
(breyting) ←Fyrri útgáfa | Nýjasta útgáfa (breyting) | Næsta útgáfa→ (breyting)
Fara í flakkFara í leit

  • Lykilorð:
  • Efni: Lýsing á óþrifnaði Íslendinga og hvaða dilk það Á þessu plaggi kemur fram að þjóðbúningurinn sé ein leiðin til að auka á hreinlæti og virka sem hvati til almenns þrifnaðar.
  • Nöfn tilgreind: XXXXXXX

TITLE

  • Texti:

bls. 1

[framsíða] Efað vand lega er að gætt þá hefir skeitingar leisið eður rettara sagt smekk leisið verið sá versti eitur ormur og sjúk dóm ur sem hér hefir geis að ifir alt land í lángan tíma. þó að fáir hafi veitt því eptir tekt þá hefir ein midt þessi vondi sjúk dómur verið orsök til flestra ó digða landsmanna t.d. heilsu leisi deifð og jafn vel fátæktar sálar á hreinleika því saurugar hugsanir og saurugur líkami filgist jafnan að því eru flestir sam dóma en hreinn líkami og snotur klæði eru firir boði hreinnar sálar, það er kinlegt. þó allir sjái að dírin hreinsa saur af sér og vilja vera sem hrein ust að menni[??]hrönnum saman slandi <corr>[standi]</corr> lægra en dýrin, og haldi að það sé sér með skapað að vera óhreinn og að það sé jafn vel sálu hjálp sinni til hindrunar að þvo ser og að vera hrein legur og sig. „eg held egverði sálu holpin þó eg þvoi mer ekki eða kémbi„ eg geíng út frá því að sámaður sem er hreinn og bir sig snirti lega f ái um leið til finning firir fleiru, til dæmis að hafa góð og hrein leg húsa kinni þáð mun optast verða samfara, þar af leiðir að hann fær betri heilsu, sú konaer elskar man sin mun valla þola að sjá han ó hrein an og illa til fara ef hun á annað borð er sjálf

bls. 2

[vinstri opna] vel til fara og hreinleg því síðar mún meiga [1]kalla að nokkur sám[2] áður elski börn sín, s er þolir þá ásjón, að sjá þau ó hrein og úfin það erað gera það mesta og smekkleisur við bjóð legasta smekkleisi sá sem hefir feingið til finning firir því sem nú er talið mûn varla þola að sjá hest sin sem er það fagrasta dyr illa hírtan (það þarf stilling til ann ars eins) þar með filgir og að sálin sami mun varla þola að sjá hund sin eð nokkra skepnu ílla hirta, sá maður sem hefir til finning firir að vera hreinn vel klæddur, hafa goð og holl husa kinni og að hirða vel hundsin oog hest og allar skepnur hann mun ekki leíngi þola að sjá sitt tún þípt og ó um grit eður ílla lírt <corr>hirt</corr> þar af leiðir að fátektin er komin í raun og veru af smekkleísí og eins sjuk domar og deifð, því því sá maður sem ekki hirðir sin líkama, og heldur hön um hreinum, hefir valla til finníng firir að bera sig vel eður að hirða um þær líkams æfíngar sem eins erunauðsin legar eru til þess að halda hraustum og fjörugum líkamanum en þar af leiðir að maðurin verður daufur fjörlaus til sálar og líkama og vanheill. eður lifandi dauður (líkam ann sin ræki líða hver heilsa er holdum framar. hugsvins mál.)

bls. 3

[hægri opna] „aldrei skartar skoru nema á feitu barni og öldum hesti„ íslendskur málsháttur. Hver[j??t það þjóð mál efni sem verða fram geingt, veitir mönnum hug til að reina að koma fleiru til leiðar, það er því valla svo lítið mál efni til sem á annað borð sigrar, að það ekki stirki hið stóra alþjóðlega ætlunar verk, því það upp örfar alla sem vilja g éra uppa stúngur en veiki krapta þeirra sem hafa indi af að hæðastað og hindra öll ný fyrirtæki. Svona mun verða með búníngs málið þó margir á líti það litið á ríðandi eður með öllu ó þarft, geti men komið því fram og feingið fólk til að hugsa um það með skin semi þá mun þar margt fleira á eptir fara sem því er meira ná skilt en men halda í stuttu máli eg hefi ekki séð aðra hnúta sem reinandi væri að losa um í því á standi sem þjóðin er nú. og higg eg að það sé bæði sá beinasti og réttasti vegur til að lag færa almenna fegurðar til finning Íslendinga, því hjá fatækri þjóð verða men first að birja á litlu og helst almennu, og síðan færir almenníngur sig uppá skaptið af sjálfu sér

bls. 4

[bakhlið] sum um mun þikja kynlegt að maðr snúi ser nær því alveg að kvenn fólkínu en þá mun það vera rétt í alla staði úr því nú er að ráða hér á landi því konur hafa þá helst haft húgann við þess konar, enda hefir það fagra sterkari á hrifa á skap kvenna en karla eins og alt, en þæg<corr>þær</corr> geta haft mjög góð og skaðleg á hríf á fegurðar til finning karlmansins frá firsta að, því þær eru í firstu ná kvæmasta sambandi við hann sem born, og síðan sem fulltíða þær eru eins og skap að ar til að stjórna öllu innan huss, og til að g er manninum lífið unað samt með sinni egin fegurð og dígð og fegurð og hrein læti hússins og als sem þar til heyrir svo það er ekki of mikið sagt er eg hefi aður minstá að allri fegurð ar til finníng lans ins sé mikil hætta búin ef konurnar eru smekklausar, það verða ekki hrakíð að sagan sínír að vér erum allír meira en vér vítum undir orpnirleiddir tilfinníngum kvennfólksins



  • Gæði handrits:
  • Athugasemdir: Eitt blað brotið saman í tvennt. Heildar stærð=27x20,3cm en er saman brotið 13x20,3 cm.
  • Skönnuð mynd:

  • Skráð af: XXX
  • Dagsetning: XXX

Sjá einnig

Skýringar

Tilvísanir

  1. [óskýr skrift]
  2. [óskýr skrift]

Tenglar