Bréf (SG02-217)

• Handrit: SG 02-217 Bréf frá Sigurði Guðmundssyni til Steingríms Thorsteinssonar
• Safn: Þjóðminjasafn Íslands
• Dagsetning: 5. nóv. 1860
• Bréfritari: Sigurður Guðmundsson
• Staðsetning höfundar: Reykjavík
• Viðtakandi: Steingrímur Thorsteinsson
• Staðsetning viðtakanda:

---

• Lykilorð: Kvenbúningur, Þingvellir, Geysir, nám
• Efni: „Um útbreiðslu kvenbúningsins. Harðindi, álit bréfritari á Íslendingum. Upphaf stúdenta og menntaskólahúfunnar. Myndir af Þingvöllum og Geysi sem Steingrímur er að falast eftir fyrir danskt blað. Áframhaldandi nám Sigurðar og annmarkar á því. Ósamkomulag milli Jóns (Sigurðssonar?) og Gísla (Brynjólfssonar?).“Sarpur, 2015
• Nöfn tilgreind: Árni (Gíslason), Jón (Sigurðssonar?) og Gísli (Brynjólfsson?), C.E. Wessel

Texti

bls. 1

Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.

Reykjavík 5 Nofember 1860

heill og sæll!

Þó eg mindist við að skrifa þér þá verður það

samt ekki merkilegt, því lítið er í fréttum,

mér þikir vænt um að mappan er hjá þér, en

blessaður reindu til að komast eptir hvar hjálmur-

inn er því mér þikir ilt að missa han,

Um búningin er það að segja að hann er komin

í alla landsins fjórðúng og víða farin talsvert

að útbreiðast, han er komin í allar síslur a suður

landi nemað í Borgarfjörð, austur í Rángár

völlu og Skaptafellssíslur fleiri en eina,

vestur á vestjörðu og norður í Skagafjörð

og bráðum í Húnavatnssyslu, eg ætla mér

núna bráðum að skrifa 1 eða 2 artikula í blöðin

um þettað, einkanlega um faldin, og svo ef

til vill að drepa á það skáldlega í búningnum

lauslega, varaðu þig þú sem skáld! Því

þó mig vantaði hjálmin min góða, þá gétur þú

^samt verið vissum að útum grímuna á pappírs

hjálminum mínum svarta, skulu brenna

blá búníngs hrælag, er eg horfi á móti okkur

skáldonum, mín skráphörðu búníngs her-

klæði skulu kasta bæði beinum og köllum

geislum til okkar, og mín álsegji brandur

skal ógna okkur,

---

bls. 2

Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.

það sem um er okkur mest hér á Íslandi nú

nú um stund, eru ólukku harðindin, því

þau drepa víðar alla dáð í mönnum sem von er,

að öðru, og géra það að verkum að men þora

ekkert að géra neitt, og það finnið þið til sem eruð

að géfa út bækur, og eins fin eg til þess,

annars gét eg ekki sagt að mér líki svo illa við

almenning hér í Reykjavík, eður annarsstaðar á

Íslandi, og hér er ekki svo dauflegt, því alltaf

eru hér að koma útlendir hvern annan um

þveran, alt framá vetur, um öfund kjaptæði og

svína politik skipti eg mér ekki, annars held

eg að mestu géti feingið men hér til að géra mart

ef góðir eru firir liðar, en þá vanta i nær því í

öllum greinum, men þurfa að fara hægt og bítan-

di, og þá vinnur maður mest, þú sérð nú hvað

hefir geingið með búníngin, og má þó fullirða

að það er ekki það hægasta að koma á, og er

þó óhætt að telja mig með þeim vesælustu

fyrirliðum sem orðið géta, en af því eg hefi

verið einlægur við, kalin og þrár, þá er það

nú komið þetta á veg, og eg hafði fyrir 2

árum svarið firir að þettað hefði geingið hálft

svo fljótt, hvað heldurðu ekki að ríkir

og málsmetandi men gjætu orkað hér ef þeir

væru einlægir við kalan, og hefðu réttu

aðferð, ekki mundi almúgin hlíða þeim síður

en mér,

þegar men eru búnir að smegja sér inn í einum

stað opnast annar ^vegur svo er með þettað, nú

vilja studentar hér fara að bera studenta

húfur, og vona eg að eg komi bráðum

---

bls. 3

Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.

hvítum silfur fálka fljúgandi á

þeirra húfur sem hér verður tilbúin,

þettað gétur orðið gott ef það tekst sem

eg vona, hér er maður sem heitir Arni sem

eg hefi leingi sagt til með að grafa dis, og

er han að mörgu leiti eins góður í því eins og

þeir í höfn hann er að búa til fálkan, það

kann að vera, að allur skólin tæki upp húfur

með merki svona spinst þettað hvað af öðru,

Eg hefi einúngis 2 mindir af þíngvelli sem eru

nokkurn vegin greinilegar, og þikja mér þær of góðar

til að komast í tíðindin Dana (satt að segja) því ílla

foru þeir með okkur i greininni um Dirafjörð,

og vil eg ei að þeir fari eins með Þíngvöll, en hugsa

vil eg um að koma því út firir almenníngssjónir

á einhvern hátt ef auðið er, þar um seinna, annars

vil eg reina að géra fleiri mindir af þingvelli ef

eg gét han er þess verður,

af geisir og strokk hefi eg eina mind nákvæma,

en fáu öðru þess konar, i mörgu gömlu hefi eg

grúskað hér, því fleir er til af þesskonar hér en

men halda, ef vel er leitað, sem safn Jóns Arna

sonar mún sína, annars á eg að heilsa þér frá honum

og mun han skrifa þér lángan pistil þegar han

kémst til,

mér líður all vel, en ekki sé eg mér fært að sigla að

svo stöddu, eg hefi ekki nógu silfursleignar klær

til þess en, og auk þess álít eg að það sé nauðsinlegt

að eg sé hér en sem komið er, því en þá þarf eg að líta

eptir ímsu, en líklega mun eg verða að sigla.

ilt þikir mér að heira þettað ósamlindi milli

Jóns og Gísla, það er eins og Andskotin útstypi

allra ærlegra mannasálir í kláða, og þegar

fjárklaðin endar á fénu taka mennirnir við,

---

bls. 4

Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.

nú bið eg að heilsa konu þinni, og

Wessel ef þú sérð han, siðan skipa eg

þér að lifa vel, hvort þú vilt eða

ekki

Sigurður Guðmundsson

---

• Skráð af: Heiða Björk Árnadóttir. Yfirfarið: Elsa Ósk Alfreðsdóttir
• Dagsetning: 07.2011

---