Ritgerð (SG05-22) Um bæjarmál

• Handrit: SG:05:22 Um bæjarmál
• Safn: Þjóðminjasafn Íslands
• Dagsetning: (?)

---

• Lykilorð:
• Efni: „Um bæjarmál. 1 blað. Viðrist vera uppkast að blaðagrein. Undirskrifuð af vegfaranda.“ Sarpur, 2015
• Nöfn tilgreind:

---

Texti:

bls. 1

Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.

__________________

Höfundur greinarinnar í 2 ^ár.blaði [1]

Tímans 21 blaði hefir ekki ögn

sann færst af þeirri gorgeirs hriðju

er einhver E. Þ. riður úr úr sér í

þjóðólfi Nr 19-20 þettað ár-

Hann neitar að hér hafi verið mikið gért? [2]

mann gætur sannar lega svitnað þegar

maður heiri hann telja upp öll

dásemdar verk bæjar stjónarinnar

því lætur hann ekki lok ræsinn

vera þakinn með ^stórum marmara hellum

og sedrus viði af Líbanon-

það ^væri samboðið hans sann sögli, og

og „rettlætis tilfinning„ því sá maðurr

hverki „rángfærir„ né segir það

rétt sem rángt er,

Má eg ^samt spyrja E. þ. þarf að færa

á stæður fyrir því að kirkju garðs

vegurinn hafi gétað verið hlikkja

minni sjá það ekki allir ^x[3] hitt þurfti

hann ekki að fræða neinn um að

vegurinn er ^mikið boga dreginn ^*[4][???]og

það mátti vafa laust laga ^þettað meira

enn gért var, eg sé hann gleður

sig yfir að vegurinn sé vel „viðun x

andi„ ^x[5] svo er kvurt mál sem vírt er

hann hefur víst ráðið ^aðal stefnunni á

síðsta parti vegarins, fram með

kirkju garðinum það er sannar

lega „mentandi og ^verklegafræðandi stefna „ekki van hugsuð„

á þeim parti^o og lísir frá bæru

verksvíti ^{vegar brúnin}rennann er lögð ^minst 1 alinn

of nærri kirkju garðs gríndonum og hefir skaðleg á hrifá þær

renn ann er grafinn svo nærri að

grinda stólparnir standa ^víða berir, hver

verður nú af leiðínginn af þessu, sé ekki

renn ann færð það allra bráðasta þá snarast

gríndurnar ofaní renn una ^{eins og farið er að votta fyrir} enn sé renn

ann færð þá verður vegurinn að eins ^rúmar 4 álnir

sem ætti að vera átta^ennmundi þá ekki koma meiri hlikkur á hann enn er^veginnenn nú er

[ath! eftirfarandi innskotsetningar voru á hægri spássíu. Númeramerkt hér]:

[1] Tim inn ^meðvilja rang fær

mentandi og fræðandi stefnu

réttlætis tilfinning

[2]til efni greinarinnar var

ekki að lasta það sem hér hefur

verið vel gert heldur að

mótmæla röngum ákúrum

og leið rétta ástæðu laust hól

um það sem miður fer vel.

[3]að óþarfa hlikkur er á honum

hjáa síðasta husinu; og viðar;

[4]enn þá er ekki því að heilsa

að hann sé í jöfnum boga

[5] (og líklega „ekki lagður á skökkum

grundvelli„) enn

bls. 2

Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.

enn er ^þó E. Þ. svo naut heimskur að

halda að hann geti með ^tómum stórirðum

gért alla blínda ^{og vitlausa;} eða gért það að

sann leíka sem er lígi, höfundurin x[1].

ritaði sannar lega af sann færíng, víti,

og sann leikast, því , hvurninn sem

E. Þ. rekur niður hælann og baðar

sköunkanum þá stefnir ^{öskju hlíðar vegurinn}vegurinn samt

á Bustaða bæ, og það heldur neðarlega;

þettað hafa margir athugað; eg bið hans

veg far enda að [???] í huga hvað lángt

er frá Bústaða bæ uppað túng grði, og svo frá tún garðin um uppað veginum

mundu það ekki verða 60 faðmar mér

kæmi ekki óvart þó það irðu 80

þennann sann leika var oþarfi ^{fyrir utgefendurnar} að laga

í ritgjörðinni; enn einginn mun géfa þeim

að sök þeim söká þótt E.Þ. „flitjalt ráng

hermt út í almenning og „láti sér liggja í

i rettu rúmi, hvurt hann flytur út

um landið ó sannindi eða sannindi„

hvor verður að hafa nokkuð til síns

á gætir – enn að ætla sér að þræta

leingur við E.Þ. væri óðsmansæði;

þá færi fyrir manni eins og hananum

sem fór að þræta við ugluna um

hvort bjartara væri sólinn

eða túnglið, því þótt túnglið

sæist ekki leingur fyrir birtu

sólarinnar, þá stoð samt uglann

fastara á því enn fótonum að túnglið væri miklu bjartara enn sólinn

vegfarandi

[1]x í Tím an um

---

• Athugasemdir: Virðist vera uppkast að blaðagrein. 1. blað 18,1x20,9cm.

---

• Skráð af: Edda Björnsdóttir
• Dagsetning: 06. 2012

---

Sjá einnig

Ritgerð (SG-05-18) Drög að ýmsu. Þar beinir Sigurður einni ummælum sínum til E. Þ.