„Fundur 23.feb., 1865“: Munur á milli breytinga
(Ný síða: 200px|thumb|right| Fundarbók, 1861-66. <br /> Landsbókasafn Íslands - Háskólabókasafn. * '''Handrit''': [http://handrit.is/is/manuscript/view/is/Lbs04...) |
|
(Enginn munur)
|
Útgáfa síðunnar 12. janúar 2013 kl. 22:11
- Handrit: Fundarbók Kvöldfélagsins 1861-1866
- Safn: Landsbókasafn Íslands - Háskólabókasafn
- Dagsetning: 23. janúar (febrúar?) 1865
- Ritari: Árni Gíslason
- Staðsetning höfundar: Reykjavík
- Viðstaddir: XXX
- Lykilorð:
- Efni:
- Nöfn tilgreind: XXX
Texti
Bls. 1 (Lbs 486_4to, 0094r)
Ár 1865, 23 janúar var fundur haldinn í kvöldfjelaginu
Stud Theol Jón Hjaltalín ræddi um hegðun presta á Islandi. Tók
hann fyrst fram, að prestum væri almennt mjög hallmælt, en það
væri mjög um of því þeir væri mjög skylduræknir og hátt-
prúðir að hegðan, þó til væri nokkrir sem undantekningar
yfir höfuð stæðu þeir ekki á baki annara í samanburði við aðra
embættismenn Þvínæst taldi hann verk þau sem prestskyldan
heimtaði af þeim að lögum; það væri máske of almennt að
prestar stæði slæði slöku við barnaspurningar. En afsakanlegt
kynni að vera þó þeir ekki spyrði á hverjum sunnudegi
þó það væri lögboðið. Húsvitjanir sjeu lögboðnar 2var á
Bls. 2 (Lbs 486_4to, 0094v)
á ári sem fáir mundu gjöra nema einusinni og sumir
væri til sem máske aldrei gjörði það, en ef það væri, það
væri ófyrirgefanlegt því húsvitjanir væri eitthvað hið þarf-
asta embættisverk í mörgu tilliti. Viðvíkjandi hegðun
presta væri mest fundið að, og álasað fyrir drykkjuskap og
þetta væri því miður ofmikið satt í því þó margir væir
sómasamlegir og heiðarlegir í allri hegðun og dagfari.
Að öðru leiti en því, hvað þeir drykki, og ef þeir vanrækti
barnaspurningar og húsvitjanir, telja prestum nokkuð til vorkunar vildi hann (afsaka) þó þeir
máske í öllu ekki væri eins og þeir ætti að vera með því að
þeir hafi svo lítil laun, sem ekki sjeu nægileg til að lifa af
og dragi þá frá að gegna störfum sínum eins og skyldi.
En til þess að geta rekið þessa óhæfilegu presta burt úr prestsstéttinni
(þessvegna) þyrftu menn að reyna að bæta brauðin, og það yrði
ekki með öðru en bæna skrá til alþíngis ár eptir ár. -
Matthías Jochumsson: mótmælti því að hið fyrsta væri
að rita bænaskrá alþíngis til að bæta prestastjettina heldur
þyrfti fyrst að bæta hinn kristilega anda og hina andlegu
hlið presta. Hegðun presta væri í tilliti til hinu andlega
lífi í eingu lagi. Menn mættu ekki gleyma því að presturinn
mætti og yrði fyrst að leita guðs rjettlætis o.s.fr.
Forseti þótti Matth. dæma prestana ofhart en þeim væri
Bls. 2 (Lbs 486_4to, 0095r)
mjög vorkun því kríngumstæðurnar hrektu þá ósjálfræatt
frá skyldu sinni.
Þorkell Bjarnason sagði sögur af prestunum í Skagafyrði
Sumar góðar sumar ekki en kristilegt hjartalag ætti að vera
aðalhvötin til að prestar ræktu skyldu sinni.
Gunnar Gunnarsson var einnig á því að prestarnir ætti að gegna
skyldu sinni fyrst og fremst af kristilegum innri hvötum, því
Guðs blessun fylgdi þá störfum þeirra
Sigurður Málari sagði jafnframt því og það væri prestunum
sjálfum væri það að kenna að þeir brytu skyldu sína væri það
einnig soknarbörnunum og alþýðunni að kenna, því þeir klöguðu
þá ekki eð fengi þá setta frá embætti sínu
Jón Árnason var mjög á máli frummælanda, og Sigurðar málara
og taldi óreglu prestanna ýmislegt til linkindar og sagði að prestarnir
væri yfir höfuð ekki verri en hver önnur stjett í þessu tilliti en
eingan vegin væri þeir þó lítalausir
Frekara var ekki fyrirtekið
HEHelgesen Á Gíslason
- Athugasemdir:
- Skönnuð mynd:
- Skráð af:: Eiríkur
- Dagsetning: XX.XX.2011