„Mynd:Sarpur-596821.jpg“: Munur á milli breytinga

bls. 156v

Bringerðar ljóð Bring kvað
28 Veit ek eimina | móður kunna
borðu at rekja^helreið[1]né búa at gulli
ok eí fílu legt at ek | fá numit
nema þat kenni mér | kona þíns föðrs
(drrollníng gauta konúngs
²⁹ reíst hún firir brúði (Bríngerði)
borðá fagran | en hín úngu eftír saumaði
svo lét hún fílkis | fat hvert búít
sem glóði gull | geíslunum móti
40 Bringerðr kvað ^{við hálfdán kongson} „jafnt er okkar
ástí milli | sem hússtandi |
hollt í brekku | svigní súlúr,
sjatni veggír | sé vón viðat
völdum bæði (brin gerðrr vor dags
dottir (konungs) 16 bagall^[2] = hurðira
krokstafur eða staf kalla stofur
Kötlu draumr um bónda
sem hét már og bjóa reykja nesí og
konu hans kötlu
4 gekk til skála | með skraut legt men ^(katla)
árla á deyji | úll at líppa | kné háglíga
hurð at gætti | svo at inu komast
eínígín mátti 5 gékk til dýngju
dreíngíleg kona | þá var silkivör |
svefn í brjósti | hné til beðjar|
brúður hvatlíga | gét ek hín ljósa egi
laust safn aði 6 komu bátar (völl
konur í dingju | sögðu hina friðu |

bls. 157r

heldur fast sofaa | mjök tók at líða
at miðjum degí | áður þær veíga skarðvekja
físti, 20 inn við geíngum | þar sem ekki var
fjöl ment firir | í fljóða sal | stóð firír konum +
^en haglíga hjá | hvíla til reiðð, (hjá álf
kon unni - + kérlaugbuín
þá færu ljósar| í laug konur | 21
var sá vífa flokkur | vírðug líga búinn
vér lögðumst ut sofa | á svana dúni
en aðr var oss | vin drikkju búin 22
þá vaknaði ek first | af fljóðum í sal
skikkja var mín búin | skira gulli
en mér at höndum | húsfreyja bar
gull saum að föt | gjörð með príði
23 kastaði hún ifír mík | kápu sinni
sem grátt var skín undír | en guð vefrífir
sú var skikkja^x skorin fímlíga ^{x yfír höfn}
ok búin skraut lega | af brendu gulli
32 alt þótti mér | inn an hallar
gull merktum veggír | glóa af tjöldum
sja 20 eftir annari af skrift
„stóð firir honum | kérlaug búin |
og hóflíg hjá | hvíla vel tjölduð
sam 25 mígbað hún Alvör
að ey eiga skildi | hⁿossin slíkar
ef ey hafa gírntist | hríngín rauða,
ok höfuð gull mikit| fíngr gull ^fjögur míkít
ok fagran linda 21 sú réð sauma
ífir sjálfa mík | með grænt skin undír
en gull vef yfír | skikkju eína
skraut líga búna | sem roðin var öll
í rauða gulli ---