Mynd:Sarpur-596791.jpg

bls. 111v

1
stúlkurnar gánga
sunnan með sjó (sjá)
meðlín svuntur lángangar
og léreptin smá (mjá) x
það skal vera stulkan mín
sem á undan geingur (riður)
hún ber gull og festi
*^spensli spennur ofan ^að á belti,
laufa prjóna ber hún þrjá
fögr er hún framan á
með gull spaung um enni *
og það sómir henni slulk
(stúkkuni minni). _____
2 beltið hefr hún breitt um sig
beltis hnapprin hángir við
sílgjan fögr á hægri hlið
^x svo hofmannlega bær
víst máttu gifta
lílja gulls mér
3 bloð rautt fatið brúðírín á
búin upp að niu (britt er uppaðnir)
hér með á hún hempu blá
eru ^hefr á ferðírtín
x erma klæðin eins og blað
og átján knappar í (á)
bruðirín er svo bjort og rjóð
hún ber af skarti því (bragnar

[Eftirfarandi eru athugasemdir eru á hægri spássíu:]
x súlkurnar gánga, framan á þau græna skóg

*aðra um sig miðja vel sæmir
henni sú þriðja

bls. 112r

meiga það sjá)
4 út gékk hún grænklæðð. [∫]
með gult undir frðrið [?]
hún er svo dramblát
hún vill ekki sitja
utan á silfr stóli
(ekki vill hún drekka
utan af silfr skálum
ekki vill hún drekka
utar það vín væri
er vaski ríddarinbæri
silki er hennar sokka burd
sjálfr skal har leisa<sup>(má han það)
Leisi sá sem leisa kan
(og) það er hinn úngí kaftmdun.[?]
____
kistu þina kjæra
og klappaðu henni með æru.

einastu guði sé æra og dírð.
er sínu, m nne, oss, öllum, samun,
so vér, hann, út, [Sigurður hefur skrifað við þennan bút:] aftjaldi

5 blá klæðð og rauð klæaðð
hleipr hún út um tegana X
feígnir vilja piltarnir eigan
ekki skulu þeir fáana
þó þeim lítist ana | nóar hefr hún þer [∫]
nurnar | til að lata þjóna sér | svo dá falleg sem

[Eftirfarandi athugasemd er á hægri spássíu:]
þakki han guði
gjöfina | þarna
riður kona með hana
úngu bruður sina
enn eg tölti á eptir með stein
sleggju mina</sup>