Mynd:Sarpur-596834.jpg

bls. 168v

Gísli Konráðsson sagðist
muna með víssu að han hefði
séð með súlur með út skornum
höfðum og páfar sem stóðu
báðum megin upp með bæjar –
dírum upp með vindskeiða
endon um og ekki mundi
han betr en Stoðírnar næði
níðr að jörð han minnir að
þettað væri í Borgarfírði
en ekki mundi han hvar
það var ^{(líklega í munaðar nesi) sjá} -- musurnar voru
2 hneftar með teimur vösum
að framan að neðan og einn að
ofan, á ska hægra megín
[mynd 1] | með 1 knapp 5 eða 6 hnöppum
| á ermonum van a lega í
lauufa skurð [mynd 2]

Myndefni:
mynd 1: hnappur?
mynd 2: laufaskruður

bls. 169r

um aldamótin höfðu konur
og kallar eíns hufur
en að neðan var vana lega
brotið upp á karlmanna húfur
eptir sogu Eyjólfs og fleiri,
--- dyrfírdíngar höfðu um 1820
hollendska klúta á herðonum og
létu hornið lafa niður á herðarnar
en hníttu ein fladan hnút að
framan? og létu hornin standa út
þettað er hollenskur
siður, það
er víst að
þettað var það
þá almentá
gomlum mönn=
um, eftir
sogn hólmfr-
iðar þorvaldsd;
(hið rett þeir
nældu klútín
með nál að
ofan og
neðan á
brjóstínu)

[Miðbik síðu:]
[mynd 3] kallaðar
tirkneskar hufur, eða
garða húfur ---
í þíngeyjarsíslu^(feinginn)
var alment að hafa reyrðar peisur um
[mynd 4] aldamótin
eftir sögu Skéfíng
það vóru
hvítír krókastígar
þvertifir, þettað var
gert þegar peísurnar vóru litað
ar var bundið um hér og hvar
með snæri svo þar varð hvítt eptir
sem liturin komst ekki að

Myndefni:
mynd 3: tyrknesk húfa framhlið
mynd 4: tyrknesk húfa frá hlið