Bréf (Lbs1464,4to) MAtilSG

Úr Sigurdurmalari
Jump to navigationJump to search

  • Lykilorð:
  • Efni:
  • Nöfn tilgreind:

Texti:

Bls. 1


Kópsvatni 5. Febr. 1864.


Heiðraði Góði Vin!


Fyrir yðar vinsamlega góða brèf af 6. f. m. þakka eg yður


ástsamlega. Ekki var breiði stóruglufaldurinn kallaður


hér alment „norðlendski faldurinn“, en það heyrði eg talað


um, að hann ætti kyn sitt að rekja til norðurlands, en


krókarnir á leið hans hafa eflaust dregið úr þessu viður-


nefni, þó hann hèti svo í Borgarfyrði. Það er satt, gömlu


konunum leitst ílla á hann og ömuðust við honum, enda


tóku þær hann aldrei upp, en stúlkurnar sættu sig fljótt


við hann, svo allmörg ár var faldalagið með tvennum hætti


og mjög fráleitt í kyrkjunum.


Amma mín, sem fræddi mig best um vikivakana,


(sem hún kallaði gleði) var Marín Guðmundsdóttir bónda


Þorsteinssonar á Kópsvatni, er átti brösur saman við


Þórð prest í Reykjardal, eins og Árbækurnar sýna,* [* IX deild bls 97. ár 1729.] og var


gyldur bóndi, atti 10 dætur er upp komust og 3 syni. Amma


mín var fædd á Kópsvatni 1721, ólst þar upp, giftist síðan


Olafi Magnússyni, bjuggu þau fyrst nokkur ár í Skolla-


-gróf, hèr í (gömlu) Reykjadals sókn, fluttust síðan að Efra-


seli í Hrunasókn, hvar þau síðan bjuggu til ársins 1788,


dvaldi hún ɔ: amma mín, þar svo elli árin, hjá dóttur sinni


Margreti, móður minni og dó 1805 þegar eg var 15 ára.




Bls. 2

Ekki er eg vel fróður um það, á hvaða bæum „gleðirnar


voru hèr haldnar, en það man eg, að amma mín sagðist


hafa farið í gleði að Efraseli, (ekki veit eg hvað opt) þeg-


ar hún var heimasæta á Kópsvatni, hefur þó sá bær varla


haft best húsrúm á þeirri tíð, en þessir gleðileikir voru


þo helst haldnir þar sem baðstofugólf, milli pallanna, er víða


voru í báðum körmum, voru rúmgóð, stofur voru þá ekki


á bóndabæum og varla á prestasetrum.


Vel þykir mèr ykkur ganga með forngripa safnið, og vildi


eg feigin styðja að því, ef eg gæti, en – því er miður – að eg


veit hèr hvörgi neinar þesskonar menjar hér nálægt, það sem


eg veit til að fundist hefur af þessháttar hlutum, helst upp blás-


ið úr jörð, hefur annað hvört verið gjört að engu, eða sendt til


Danmerkur. Kona m. á koparstíl með kvennmansnafni,


þó ekki vel stöfuðu, og ártalinu 1655, en eg veit að ykkur


þykir lítið til hans koma. Fyrirgèfið og virðið á hægra veg


þessar fáu línur.


Æfinl. yðar Eínlægur Vin


Magnús Andrésson





  • Skráð af: Sveini Yngva Egilssyni
  • Dagsetning: nóvember 2011

Sjá einnig

Skýringar

<references group="sk" />

Tilvísanir

<references />

Tenglar