Mynd:Sarpur-596792.jpg

bls. 117v

úr þuluni Lambið beití fingr min

„því tókstu han narfa
han kunni ekki að starfa
því hann hafði belti breitt
búin kníf, kálfskín og klippíng
ullarreifi og vetlíng, „
________
á hrafna gili í Eyjafirði var útbrota
kirkja meðút brot um út úr kórnum
hun var næst á undan þeirri sem nú
er ftir sögu síra Reykdals ¬¬¬¬¬¬
________
sami maðr hefr séð marga silfr línda
með hríngju og sprota niðrúr sem
náðu nærri niðr að jörð (á nus um<ref>[ath skrift]</ref>
brúðum) eins sá han víða koffur<ref>[ath skrift]</ref>
það var band með ferhyrndum og
kringlóttum doppum og stæðst að
framan, þettað brúkaðist helst á brúð-
um um, snemma þessari öld
_______
erma hnapparnir væru oftast 3 eða 5
(stundum) sam an ber Enskri mind

bls. 118r

Sigríðr Magnúsdottir í Viðey bar
skuplu daglega, hærri en svo að
hún væri næld niðr að fram an
konr báru oft daglega rauð pils,
og lagðar treyjur og belti og
rauða sokka daglega jafn vel
griðkur væri (sunnan lands)
þá höfðu men og natt falda
skautaða úr einu trafi (eptir sögu
sigriðar Markúsdóttur í Reykjavík ef eg man
rett hun var í Viðey) þjónustukona
í Vilþius<ref>[ath skrift]</ref> maldaga er viða tal að
um blá merkt altaris klæði, (sjá
Laxdælu) 149
á Stað í Steingríms fyrði var
„litið hlað faut ok fölt„
í gísla maldaga 70 nemdr kuml-
atsstakkr eða kumla sokkur (skarð)
sjá sama maldaga 209^{sja vopn rokk} um húsa skípan
Jens Sigurðson sagði mer að
um 1832 höfðu men alment
á vest fjörðum bláar prjóna
peísur helst bændur –