Bréf (SG02-179)

• Handrit: SG02-179 Bréf frá Steingrími Thorsteinssyni, rektor og skáldi
• Safn: Þjóðminjasafn Íslands
• Dagsetning: 29. maí 1866
• Bréfritari: Steingrímur Thorsteinsson
• Staðsetning höfundar: Kaupmannahöfn
• Viðtakandi: Sigurður Guðmundsson
• Staðsetning viðtakanda:

---

• Lykilorð: Íslendingar, Kaupmannahöfn, fagurfræði, forngripasafnið
• Efni: „Eðli Íslendinga þ.e. áfellisdómur þeirra hvor um aðra. Breytingar á Íslendinga-nýlendunni í K.höfn. Hnignun fagurfræðinnar á kostnað þess hagnýta. Forngripasafnið.” Sarpur, 2015
• Nöfn tilgreind: Magnús Eiríksson, Eiríkur Jónsson, Jón Sigurðsson, Vessel (C.E. Wessel)

---

Texti:

bls. 1

Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.

Kaupmannahöfn 29 Mai 1866

Kæri vinur!

Þú hefur lengi átt hjá mér þakklæti fyrir gott

bréf sem þú skrifaðir mér í haust eð vor, og sendi

eg þér nú mitt misserisgamla þakklæti. þó nú

sé langt síðan að eg fékk bréf þetta, þá get eg

samt ekki annað enn minnzt þess nú, að mér

finnst það innihalda mikið réttan dóm um Ísland.

einkanlega um varnarskjalið þeirra 23 fyrir M. Eyrík

sson, og er eg þér samdóma í því. það skjal

var líka komið frá vindamiklum og sjálfbyrgings

legum manni nefnilega Eyrík Jónssyni, en ekki

er nú vert að eyða um það fleiri orðum, því

það er um garð gengið. Satt er það líka að Ís-

-lendingum hér hættir opt við að leggja ósanngjarna

dóma á verk manna heima, einsog þeir haldi að

þeir séu orðnir æðri verur enn landar þeirra. þetta

kom fram í Fjölni; aldrei hjá Jóni Sigurðssyni. Nú,

eru þetta svo fáar hræður sem hér eru og fara líklega

fækkandi héreptir. - þeir sem í seinni tíð hafa komið

^hingað frá skólanum, síðan hann varð evrópæiskur, virðast

mér flestir hálf ómerkilegir og dauðýlfislegir, og er

auðséð á því að skólinn núna kærir sig lítið um að

innræta lærissveinunum tilfinningu fyrir því sem fagurt er

---

bls. 2

Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.

nema ef þetta skyldi liggja í aldarhættinum

eins á Íslandi og annarsstaðar, ^því nú eru menn viðast

hvar orðnir rammprósaiskir og hugsa ekki

um annað en peninga. Meðal Íslendinga er hér

sérlega dauft, engir samfundir og enginn söngur

því enginn kann að syngja eða kærir sig um það,

herfileg fáfræði um allt nema examens "fögin",

og um lítið talað annað en Tivoli og "góða dje",

þetta er það almennasta, þó frá því kunni að

vera ein eða tvær undantekningar. - það mun

vera erfitt fyrir þig að striða fyrir fornmenja

safninu, svona án þess að hafa nokkurn styrk,

en stjórninni mun þykja þesskonar óþarfi. - Þeir

álíta Ísland svona fyrir hálfgildingi Skrælingja

land, og svo gjöra líklega Danir ávallt, eða

réttara sagt Kaupmannahafnarbúar. Það hefur

allténd verið þeirra regla að hirða ekkert nema

það sem er næst sér, það sem þeir kalla hjartað

úr ríkinu, þó að drep komi í útlimina, það

gerir ekkert til eptir þeirra meiningu. Verði þeim

að trú sinni.

Eg sé að Vessel kunningi þinn hefur fengið

1000 ^rd ferðastipendium, eg hef ekki séð hann

eg held nærri því í nokkur ár, hann hefur

byggt eitthvað út á Tivoli, en ekki hef eg

séð það, því eg kem þar aldrei. -

Forláttu nú hvað línur þessar eru ómerkilegar

og láttu mig ekki gjalda þess

þinn vinur

St. Thorsteinson

---

bls. 4/for

Mynd:SG02-179 .jpg

Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.

S.T.

Herra málara S. Guðmundssyni

Reykjavík

---

• Skráð af: Heiða Björk Árnadóttir. Yfirfarið: Elsa Ósk Alfreðsdóttir
• Dagsetning: 07.2011

---