Ritgerð (SG05-9) Brot úr Íslandssögu
- Handrit: SG-05-9 Brot úr Íslandssögu
- Safn: Þjóðminjasafn Íslands
- Dagsetning: (?)
- Lykilorð:
- Efni: Í Aðfangabók Þjóðminjasafns Íslands, bls. 104 stendur: „1 blað. Upphaf að ritgerð um glötun sjálfstæðis Íslands 1262.” Sarpur, 2015
- Nöfn tilgreind: Ólafur Tryggvason, Ólafur helgi, Snorri goði, Skapti lögsögumaður, Síðu Hallur, Haraldur Sigurðarson
=Texti:
bls. 1
Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.
- brot úr Íslandssögu [miðjusett]
- gott er að hafa strákin og géta kent honum um
- gamalt máltæki
Þettað sannast optá Íslendingum
þegar þeir géra eitthvað heimsku strikið þá
þá hefur þeim optast orðið að kenna öðrum um
það einkum lega dönum eru Danir þá kolbítar
sem ligga í ösku stó eða fífl sem standa
rett lausir firir hvers mans (hvata!) [?][1] eins og hjalti
forðum, með ann hann var fíbl, eða erum ver
orðnir að smá krökkum sem búið er að bera rassin á
og sem verðum að segja til að fækka rassskell
onum: ekki gerði jeg það strákurin han
sören gérði það.
hverjum eigum vér að þakka það happa strikið
að landið komst undir konúng ekki Dönum
ekki Norðmönnum heldur sjálfum oss og
okkur einstöku verk higni og hagannlegu
fram síni að sönnu lagði Olafur Triggvas.
grund völlin á aronum 99 er hann tók helztu
manna syni í gíslíng hér af landi, er hann
vildi koma hér á kristni. en þettað átti ekki
að géra neinn skaða því það átti einmiðt að
verða landsmönnum til við vörunar, enn
oss varð ekki kápan ur því klæðinu því árið
1027 til1029. þegar Olafur helgi fór að halda því
sama á fram og fala landið þá képtust menn hver í kappi
við annann að senda sónû sína til Noregs
i greipar Olafa 1) og attu þeir þá vísa afar
kosti eins og raun varðá <image>∫</image>[2] og sem þeir þá
firir skömmu máttu<red>[ath! óskýrt orðalag] vera búnir að reka sig
á
______________________________________________________
1) Fornm IV. kap 126 kap 132
[*Ath! eftirfarandi texti er á hægri spássíu. Númera merkt hér.]
[1]<image>∫</image>því sinir þeirra voru haldnir
sem ó frjálsir men og sendir
forsendingum sem þórddur snorrason svo þeir komust
nauðuglega hingað með lifi
kap 134. kap 137
bls. 2
Sarpur: Menningarsögulegt gagnasafn – © Rekstrarfélag Sarps.
[vinstri opna]
eg hefði ekki undrast yfir þessari fá visku
af sum um, enn eg undrast yfir að að Snorri
goði og Skapti lög sögu maður og Síðu hallur
skildu þanníg láta skjóta sér ref firir rass
og floka [3] að að bjoða strax Norðmönnum
magan og það að orsaka lausu því þá
þurtu þeir ekki að láta kúasig en karla grein[4]
hafa haldið að konungur gæfi strákonum
ein hverjar flíkur sem þeir gætu sint sig í
á alþíngi ætli men kannist við skeitið?
alt er sama tóbakið og nú
enn í það sinni þurfti ekki á fram kvæmdum
og skarp skigni íslendínga að halda, því Olafr
konúngr fékk annað að starfa sem var að
skiljast við þennan heim
Haraldr sigurðarson hélt og því sama
á fram enn hann fékk sama starfa
- Athugasemdir: það er heilmikið eftir af þessari örk. Einungis búið að skrifa á eina og hálfa síðu af fjórum.
- Skráð af: Edda Björnsdóttir
- Dagsetning: 06.2012
