Ritgerð (SG-05-8) Um þjóðbúninga

• Handrit: SG:05:8 Ritgerð Um þjóðbúninga
• Safn: Þjóðminjasafn Íslands
• Dagsetning: XXX

---

• Lykilorð:
• Efni: Röksemdafærsla Sigurðar fyrir ágæti og nauðsyn þjóðbúninga á Íslandi
• Nöfn tilgreind: Franklín, Ríkarður Sigurður Fáfnisbani

---

Hvað veldur því að sjerstaklegir búníngar mindast hjá hinum ymsum þjóðum

• Texti:

bls. 1

1.

Hvað veldur því að sjerstaklegir

búníngar mindast hjá hinum ymsum þjóðum.

búníngarnir verðað að vera eptir loptslæginu
hita og kulda – úr efnum þeim er menn gjeta
veitt sér í því og því landi. Sem á við loptið
lin ull. Kínverjar. Arabar.
og eptir trú og hugsunar háttum þjóðanna
rauðir hjá hernaðar þjóðum
1 forn Norðmenn, Romverjar purpura. (skrælingjar.
hvítir arabar, musteris riddararnir
svartir svarti prinsinn, Ríkarður Sigurður Fafn
ersbani þótt voðalegt. eða ældur mann legt
hjá íslendingum og ein kennir þá
þjóðlitir bundnir við sögu viðburði er menn
vorðu frelsi sitt, merki, her kunst, þaraf
klæða eða þjóðlitir
Svíar
Frakkar
danir
Franklín, Íslendíngar,
búníngarnir eru sprottnir af viðburðum sög
unnar (ekki í firstu) skaldskapi, nátturunni,
− búníngur verður að vera þjóð legur af
sömu á stæðum og matur, biggíngar háttur
eptir þeim efnum er eiga við og hægt er
að veita sér í því landi.
því eta ekki allar þjóðir sama mat?
Negnar
Grændingar og Arabar, (af því sinn matur
er fánn legur í hverju landi)

---

bls. 2

[Hér er teiknuð vangamynd af Sigurði Guðmundssyni. Myndin er miðjusett á blaðinu.]

því ganga þeir ekki eins klæddir
Kínverjar, arabar, Grænlendingar (því
ann að landið er heitt enn hitt kalt
aðrir hafa skinn enn aðrir lín
því hafa ekki Grænlengingar opna
glugga enn negrar lokaða og hús úr
torfi og húðum af sömu astæðu

því tala ekki allir sama mál?

2 af hvaða rótum er búnigur

Íslendinga kominn

3 hvað einkennir ^þjóð búninginn

---

• Gæði handrits: Vönduð skrift, blaðið nokkuð vel farið.
• Athugasemdir: Í þessum flokki SG-05-8 Um þjóðbúninga eru 6 aðskilin skjöl sem hafa ekki sér númer. Þau eru því höfð saman hér. Á Þjóðminjasafni Íslands eru skjölin undir: Safn Sigurðar Guðmundssonar Aðfangabók Þjóðminjasafns Íslands, bls. 104: „8. Um þjóðbúninga. 6 blöð þar eru tekin fyrir spursmál eins og Upphaf þjóðbúninga, eðli íslenska þjóðbúnings[ins], nauðsyn þess að koma á þjóðbúningi á Íslandi. Vangamynd af Sigurði – tússuð. Líklega sjálfsmynd (nr 82 í Mannamyndir Sigurðar Guðmundssonar málara eftir Halldór J. Jónsson)" Texti eftir Ingu Láru Baldvinsdóttur. Annað sem vakti athygli hennar þegar að hún las gögnin frá Sigurði var það að hann virðist oft á tíðum ekki hafa sparað pappírinn þegar hann skrifar. Hann er oft með langt bil á milli orða og mikið rými í kring. Það er vel þess virði að skoða þetta handrit sérstaklega vegna skissunnar.
• Skönnuð mynd:

---

• Skráð af:: Edda Björnsdóttir
• Dagsetning: 05.2012

---

Tenglar

---

• Handrit: SG:05:8 Ritgerð Um þjóðbúninga
• Safn: Þjóðminjasafn Íslands
• Dagsetning: XXX

---

• Lykilorð:
• Efni: Röksemdafærsla Sigurðar fyrir ágæti og nauðsyn þjóðbúninga á Íslandi
• Nöfn tilgreind: Napoleon, Gústaf Adolf, Benjamín Franklín, Ríkarður, Sigurður Fáfnisbani, Hallgrímur, Eggert, Snorri Sturluson, Páll polstuli

Er þjóðbúníngur ómerkur?

• Texti:

bls. 1

1

1 er þjóðbúníngur ómerkur? nei (sem sumir_halda
a) hann verður að vera eptir loptslægi
b) hugsunar hátt og þjóðerni þjóðanna
c) eptir efnum og ur efnum er þeir geta veítt sér

[3cm langt bil]

2

er búningarnir ekki idell eður þjóðar spursmál?
a)því er þá firsti ferða bókum ^jafnang etið um hvaða
búning þjóðirnar hafa, ^{sem framfara og smekks}og talið þeim tilgildis
ef þær hafa þjoðbúníng, lígt og men telja þeim
tilgildis að þær hafi þjóðlegann bigingarhátt
kunst, málverk, myn dasmiði drama
b) því verður bíggíngar háttur og buníngur
að vera þjóðlegur? ^{eptir því er hægast er að}_{veita sér í því landi}
c) af því loptslag erekki alstaðar eins
af því atvinnu vegir ^{verslar, samblendni misjaft} efni í þesskonar er
ekki alstaðar það sama, og gétur ekki
verið það sama

[5cm langt bil]

3

því jéta ekki allar þjóðir sama mat
er það ekki af somu orsök er það ekki
af somu orsök


að ætla sér að hafa sama búnín í öllum
löndum, væri heimskulegra, og verra
að koma til leiðar, en því að allir töluðu
sama mál, hvernig mundi fara ef Negrar
væru hér í sínum þjóðbúníning, eða ef
grænlendingar væru í Africu í sínum
þjóðbúning, eður ef men hefðu torfbæi
þar og opna glugga ætíð hér

bls. 2

[vinstri opna]

þjóðbúníngur í rettum skilníng er ^ætíð mjög
skáldlegur, og fast bundin við stóra
atbúrði sögunnar td. þjóðlitir í klæðum
eru optar bundnir við eitt hvert hermerki
sem til forna hefir blakt ifir þjóðhetjum
er þæir hafa með af öllu afli með oddogegg
varið frelsi sitt, hver gétur séð hin bláa
og gutu klæði Svía bæði kalla ogkvenna
án, þess að honum detti í hug hinir
bláu og gulu herflokkar Gústafs
aðólfs er féll firir trú vóra, hver getur
vitað að svíar haldi þessum lit á klæðum
sínum til minningar um þennan stóra
atburð látum það vera á sjálfradt
þvi það væri ennþá betra,
er ekki hermerki Napóleons firir mind
og upp haf hins frakkneska þjóðlitar,
er ekki sá svarti klæða litur Benja
míns franklins scaláuga hríð hefir sett þann
alfar lega dokkvalit á klæði Norðuralfu
manna, hafa ekki rauðu klæðin á
dönsku hermönnunum sinn uppruna
frá þeim tíma er þer first feingu sitt rauða
merki, þanníg má, með fullum rökum sega
að Saga enn ekki neinn einstakur hafi
gefið þjóðonum sinn þjóðlit. hver þórir
að neita því,
Ver islendingar höfum aldrei veriðsvo
hepnir að verja frelsi vort og ættjörð
undir hermerki alþjóðlegu hermerki, og
og hefir því Saga ekki g efið oss vorn
þjóðlit til minningar um það, en á
gull öld vorri, vörðu hinir bláklæddu
öldungar lands vors frelsi vort [innsetningar merki] með [sama merki á spássíu] Þingvelli
andansverði og hofðu himinin firir merki. [undir blaum himni]
á meðan aðrar norður landa þjóðir æddu framm
í skruð búnum filkíngum [innsetningarmerki] sátu íslendingar [innsetningamerki á spássíu] og gleimdu öllu að jafnóðum
klæddir sínum óbrotna alvarlega blá
svarta lit og rítuðu verk þeirra,
þannig hefir Saga gefið oss vorn alvar
lega þjóðlit til minningar um það þann
alvöru tíma

bls. 3

[hægri opna]

þó að hinn Íslendski skart búníngur
sé ekki með öllu samkvæmur annari
einfeldni, og fatækt íslendinga og að
hann sé ekki ur islensku efni vanalega,
þá verða men að gæta þess að íslendingar
hafa áður verið höfðingjar þó þeir seu
það ekki nú, ogað þettað er aðals ættar
skraut þeirra semer sú einasta sog.
sinilega minni hinnar fornu frægðar
er engin mun géta frá þeim tekið af
af því það er bigt á sterkara grund
velli en margir halda það er
endur skin af íslandi sjálfu þegar
þegar það var í blóma, og sinir sig mjög^{lísir ætt}
kröptugt í skaldskapnum sem er það
sterkasta mannlega afl
þettað er lítill? geísli af kvöldsól
frægðar vorrar vakið á meðan dagur
er á lopti

[3,5 cm langt bil]

þannig eru ekki einungis þjóðlitirnir
orðnir til heldur einnin megnið af
þjoðbúníngonum meír eða minna, og eru
þeir að mörgu leiti ^ósjálfradt runnar af þeirri hæðstu
uppsprettu skáldskaparins, eður af
sjálfri náttúrunni, eður komnir af stæðstu
viðburðum sögunnar

bls. 4

[bakhlið á blaði]

4

Íslendingar eptir apa mest þess konar.
a) af hverju er það? (af ó mertum etc.
b) af misskilníng, og kirsetum
c) er það gert annarstaðar eins
d) er það ekónomiskt og verður það
prakti serað,
e) því ekki

5 [miðjusett]

hvað er unnið við þjóð búníng
a) það á best við lopts lægið,
b) það eikur nu innlendar handyrðir og^iðjusemi
auðgar almenníng
c) það gerir aldrei men hlægi legu í
utlendra manna augum því lands
vani er lands heiður hugsa allir ferða
men, sem koma í annað land til að
sjá eitt kvað nítt,

Það eikur altsá álit lands manna
í augum útlendra og voðstórum og
er þeim til sóma meira en mislukkað eptir
ap ___________________

1  :::6 [miðjusett]
er þettað úr mér eða er það gömulæg
gild skoðun
a) allir halda því við sem þeir geta
b) máalverk, og álíta hitt ílt,
c) géfa út minda bækur,
d) préðíka um það prestur
e) skoðun heims á deilu kvæði
forn og ní Hallgrím, Eggert,
Snorra sturlu son,
spámennina, Pál postula
Grikki
sáluholpnir og ó digð að vera vel klæ
ddur  prakiskt snokka

7 [miðjusett]

1 þýóðbuníngur 2 hús 3 mataræði
er það sem þjóðírnar verða allra
helst að hafa þjoðleg og sem best
á við landið, þó þeir haldi þessu geta þeir
tekið aðra goða siðu eptir út lendum sem eiga við

---

• Gæði handrits:
• Athugasemdir: [Punktarnir eru skrifaðir á blað sem er 26x21 sem er svo brotið í tvennt langsum 10,5x21]
• Skönnuð mynd:

---

• Skráð af:: Edda Björnsdóttir
• Dagsetning: 05.2012

---

Tenglar

---

• Handrit: SG:05:8 Ritgerð Um þjóðbúninga
• Safn: Þjóðminjasafn Íslands
• Dagsetning: XXX

---

• Lykilorð:
• Efni: Röksemdafærsla Sigurðar fyrir ágæti og nauðsyn þjóðbúninga á Íslandi
• Nöfn tilgreind: Sæmundur Magnússon, Franklín

---

H H H '''H''' H H H

• Texti:

bls. 1

[framhlið]

H H H H H H H
21 Hvað einkennir þjóðbún ing
Íslendinga, og af hverjum rót –
1 um er hann runninn
3 Hvað veldur því að sjérstaklegir
búningar myndast hjá hin-
um ymsu þjóðum –--

1 verður að vera eptir loptslægi.
2 úr efnum er þær g eta veitt sér. ull, lín,
og eptir efnum.
og eptir trú og hugsunar hætti þeirra
rauður hjá hernaðar ^heiðnum þjóðum , eða hvítur
Svartur svarti, prins þranriðunar hvitur
blóðlitur á rom verjum
-
Það verður að vera þjóðlegt afsömu
á stæðum og biggingar hátturinn
eptir þeim efnum er hægt erað veita
sér í því landi,
-
því jeta ekki altar þjóðir sama mát ?
negrar og Grænlendíngar og arabar
því ganga þeir ekki eins klæddir
því hafa negara^{Grænlendingar} ekki opna glugga
enn Negara opna – því tala ei allir
sama mal

Heljarslóðarorrusta [miðjusett]
Sæmundur Magnussonur
Hólm, vindanna vængjum [plássið búið, á ætti því að vera þarna]
á vatt sjer málunum frá
Telst það ekki til hreinlynd
is að (búníngar, hús, matur,)

bls. 2

[bakhlið]
Þjóðlitir bundnir við sögu viðburði
svíar ermenn vörðu frelsi sitt
svíar, frakkar, danir
Franklín, Íslendíngar, herkuml,
búningarnir eru sprottnir af ^merki skaldskap
náttúrunni eða standa í sambandi
við stæðstu viðburði sögunnar
um upprunann
2 faldur hjá Hindúum dansmeyarr
smyrna beinn með hofuð dúk
tíbet ágoðum beinn með höfuð
dúk, í Kirgisíu beinn með höfuð
dúk Kasan beinn upp mjór
með höfuð dúk niður undann
harðángur strompur Normandí
Bretagne faldur um 56,

ogsama er um flestannað í bún
íngum sem tiðkast hjá tirkjum og
her tiðkaðist alveg eins a 14, öld.
að hylja andlitið
4 Karlmanna búníngur húfur
horna lindar, peisa og mussa Hollensk.
morauðir sokkar og sokka bönd forn
hettur fornar skotthúfann oþekkt
stutt brækur hollenskar
kvenn peisa hollenzk og húfann
af karnlmans hufunni bakleggíngar
breiði faldurinn kragi, halsmál
belti

---

• Gæði handrits:
• Athugasemdir: [Þessi miði hefur augljóslega verið notaður sem uppkast fyrir: SG:05:8 Hvað veldur því að sjerstaklegir búníngar mindast hjá hinum ymsum þjóðum. Blaðið hefur verið rifið í tvennt langsum og hefur verið eins í laginu og SG:05:8 Hvað veldur því að sjerstaklegir búníngar mindast hjá hinum ymsum þjóðum. 26x21 cm en er nú einungis 10,5x21 cm. Blaðið hefur verið marg saman brotið.]
• Skönnuð mynd:

---

• Skráð af:: Edda Björnsdóttir
• Dagsetning: 05.2012

---

Tenglar

---

• Handrit: SG:05:8 Ritgerð Um þjóðbúninga
• Safn: Þjóðminjasafn Íslands
• Dagsetning: XXX

---

• Lykilorð:
• Efni: Röksemdafærsla Sigurðar fyrir ágæti og nauðsyn þjóðbúninga á Íslandi
• Nöfn tilgreind:

---

Eg held að lítill pífu kraiin færi betur

• Texti:

bls. 1

[það hefur verið strikað yfir textann hér að neðan með rauðum trélit niður að: „er eini sénís“ sjá hornklofa hér að neðan]
eg held að ^lítill pífu kraiin færi betur því hann hefur^{getur haft þásomu
þyðíngu og annað hals línxað vernda treiuhálsmálið og hals klutin firir svíta og þá þirftí ekki framar en villað
hafa háls klút því hann sínist ekki að ega eíns velvið falð -
búníngin eins og húfu búnínginxþellað lítivelút og er gamallÍslendskur siður. í fornöld var buingurin
⎯⎯ ⎯⎯⎯⎯⎯⎯⎯
næstariallur ein falldari og betur tilhagað skrautínu á honum,
þá varaf beltið aðal príðir á honum| firir utan menið og það vönduðu menn sem
mest þær ríku héfðu beltinþað úr tómum silfur stokkum, og aðframan
skjöld kringlóttann eða tígul mindaðann og þar ofan úrundan sprota
nokkuð lángan með laufi á endanum eða likklum ef það att husfreja
á þessum sprota gatu menn stítt ogleéngtmatti stítta og leingjabeltíð, en þærfátækari
höfðu útsaum að band með hríngju og stprota þettað hefur verið bæði
liðlegt og haganlegt og fagurt, af þessum beltum eru fá eftir á
lanðinu en þó hefi ég séð nokkur það er eingin efi á að það færi
betur að hafa þessi belti og vanda þaug eínúngjis en fellaheldur burtu
X hnappana sem eru orðnir langt of stórir þeir eru orðnir nærri
einsog herða festarnar frá miðoldonum sem vóru eins og stædstu
beislis kjeðjur og brjost skildirnir eins og hlemar soað það leitút
X eins og konan sem bar það væri útbúin í orustig þóað þettað sé gamalt þá sakna eg þess ékki því þettað var oftast óafgurt en þó getur samt verið undantekning að, kaða festonum og þa er réttað brúka þær festár og brjóst krínglur ⎯⎯ um ____ með því að maðurin er eini sénís [hér hættir hann að strika yfir með rauðum trélit] um húfu búningin með því að Adam og efa gmdríðgðu það ohappu stríkíparadís sem flestum mun vera kunugt og sem dró á eftir sér margar óþarfar afleiðíngar ein af gengið þeim er sú að við gétum ekki öldungís eins og við komum verst frá natturunar hendi, síst hér á norður löndum við verðum að hafa eittkvað að skíla okkurmeð að minsta kosti firi kuldanum það skaðar eki þó að það sé fallegt og haganlegt eg vil heldur ekki lata það lín það afminðu hinu fagra mannlega vogst of mikið ogsíst á kven fólkinu }

        hevurverið

það er þesvegna gamalt alit hjá flestum búnínguriñ þjóðum sem hafa haft fegurð að því einfaldari og erog samsvarandi inum mannlega vexsti að því fagrari se hann hin Íslensdski húfu búníngur hefur báða þessa kosti maskje fram ifir alla aðra búnínga i en þessir kostir x það blur svont sem spilla firir þessum fagra buníng af þvix að meñ alment ekki hafa vita þessu kuni að meta þettað,

[bls. 2 innri opna]

eg vil taka til dæmis að ein kona se mjög frið sínum og hafi fagurt vagstar lag, þá er það víst að hún verður heñar fegurð sínir sig best þegar hú er sem fríðust þegar hún er sem ein faldast búin þettað er eðli legt því þá er ekkert smá flíngur sem avglepur firir auganu X eðga dregur það fra andlitinu eða öðru lensk það leitar að eg neíta því ekki að þær kuni þennann galður stundum her a Íslanði en því miður of skjaldan, en hinar sem fegurðar gíðjurn ar ekki hafa lánað einsmíkíð af síni fegurð eða eru farnar eptir þí sem sumir halda fölna þær þerra bitklæði og skart sjálvsagt til þess að draga hana burt aþurfenda inu augun burt fra andtit annur þaðaná til að vera eitt hvað en eða þettað þikir mér unðarlegt eg held að ein hvur hafi eptir því sem smá brellin ljóst að ur þessum kvitt því neandir hafa sagt aðu flestar af dætrum Evu að þær mis virtu e ki þá að mönum irði nokuð starsínta þeirra andlit hvurt sem þög er nú fogur eða eki nattúran hefur þar hagan lega hliðrað til við þettað hér þær og okkur að láta mál lækið sannast svo velf x sínum augum litur hvir á silvrið, þævita best íslendskar sjáfar hvaða orsök er til að margar meiri hattar konur í Reiykjavík og öðrum kupstöðum og víðar um landið þikjast of goðar til að bera hin Íslendsku húfu buníng + þeim þikir það líklega að honum að han er skortur en ef soer sem þá verð eg að benda þeim á að það er sá lítur lest sínir hín og þess vegna er han orðin þjoðlitur, íslendska andtilslití í allri síni fegurð og þar að auki er sá litur eftir allra þjóða dóm sá eínasti sem ekkert verður sagtum han á við hvern dagslega líka á hátíðum í song + og gleði og við ött tækifæri, en maskje að þeim þíki hítt að honum að hann sé of grávur en þá verð eg aftur að benda þeim á að hið kvenlega andlit verður aldrei einsfagur nokkuð og þegar maður sér þaðí mótsetníng við | grof og ein föld + klæði og sama er að segja um höndurnar, nú eru þær teknar uppá þeimóþarfa að þær eru farnar að sníða peisur úr klæði sem aldrei gétur eíns haganlega lag að sig eftir vegstínum eða faríð eins vid og prjónapeisan x því á meðan hufan er prjónuð á peisan líka að vera það ekki prjónuð því annars á ekkert saman, þó að þessi búníngr se fagur þá eru hevur þeim þó lekistað skjema han með ímsum fegurðar leisum þær eru farnar að haffa

[bls. 3 fyrrihluti bls. er yfirstrikuð með rauðum trélit alveg að „slíkan búníng sem gerði okkur eins fallega eins og þeirra gerir þær”] sver skúf hólkana eins stóra og missndís fusk hólka svo að ef þessi þungi hólkur togar hufuna niður af hofðinu | holkurin

á að vera mátu lega stór þa má hann aldrei ná að markji niður

ú firir h|fu brúnina, þær eru farnar að hafa fauélið svo handleggjum ákavlega breitt að það nær næri miðja leið út að höndum og á hand leggjunum á miðja leið frá ulflið upp að olnboga þettað ætti hvurn tveggja að vera lalsvert mjóra en það er stunðum, og horu tveggja hérum bil jafn breidt x mis helst hvurs|dagslega húfu búníngin ætthvur hven maður að brúka á íslandi ungar og gamlar af hærri og lægri stígum því han er eki so grófur að nein af þeim þurfi að skamastsin se of góð til að bera han, þær eiga að láta ser þíkja virðing að að bera sín ein handaverkutan ásér, úr því efni sem þær géta x veitt sér í landinu sjálfu, en ekki að gesína sig meiri hattar einungis með útlendu klæða sniði úr utlendu efni, því öllþeirra framgánga og latbragð sinir hvurt þær erñ sanarlega meirihattar x eða ekki en ekki klæðin, þeg neta þvi ekki aðþettað hafi ögnlagas á seinni árum en þó miklu miður er skildi, það er undur að ollum kvennfolki skuli ekki þíkja virðíng að bera slíkan búníng, ó! kvað við karlmenirnir gétum öfundað þær efvíð bara hfðum slíkanbúning sem gerði okkur eins fallega eíns og þeirra gerír þær, + við aumíngarnir höfum aungvan þjóð búníng leingur, haner

         umtalsv		        nú

ekki þess verður sá sá sem við höfum því það er eínungís klaufalegt míslukkað eftirap af útlendum sjómannabúníng því sjómeñ taka þeir sér helst til firirmindar, gleraðurhattur og gúlparaleg stutttreija og síðþegar og klöfalega sníðnar láng áað vera brækur, stundum síðtreija eða frakka mind þegar bester og stun dum 9 marka hattur á llura hofdínu, eiru koll af mörgþúsund bol hefur stuttbækur og mussu sem þer með sóma og heðri hafa haldið af virðing firir þjóð buníng og sem bráðum deir með þeim, nú ertalin allur okkar vanaleigji búningursem brúkast alment um landið mývetningar hafa haldið sini gömlu hettu sem er ein kjennileg og hagan leg firir þá, i suð ausutr landinu eru til ulpur og borur sem eru nokkuð einkenilegar, af fornaldarbúningum eru meðskuonum einúngís eftir skornir mórauðu sokkarnir skornir sokkaböndin og men prjóna brækurnar og þó er þettað ekki eftir nemað sumstaðar, nú eru gúlparalegar nær brækur saumaðar komnar í og fjallalegu staðín fírír hína fornu prjónabrók sem gérði hin Íslendska

         so

smala léttilegan og speingilegan það gat verið stór gleði honum og horfa ánæiua firir minða smið að mæta í fjalli í sínum þraungvu prjóna brókum og prjóna peisu með röndotta húfu á hofðínu sem sam svarar so vel kven húfunni, það er eingín efi á að þaungvar brækur sem sína vögstin fótlægið

[bls. 4 aftaná örkinni]

er það fagrasta sem karlmaðurin gétur boríð því svol á meðan mian kínið játar að vel lagaður armur sé eitt hvað það fagrasta á konunni, þá er að sínuleiti vellagaðr fótur ettkvað það fagrasta á kallmaninum og verðað géta þess að altjend þegar einu reglu legur þjóð aþáhefur búníngur hefur míndasst | karlmansog kvennbúníngurín altjenð sem svarað hvur öðrum þettað gérði búníngurin í fornöld hjá okkur Íslendíngum, en nú sjá allir að han gérir það ekki til að sams svara húfu búníngnúm gætu kvennfólksins ættu karlmenn að bera peisu eða mussubúníngín gamla, han á líklega best saman við kvenn bhúfubuníngín afþví að han er upprunalega af sömu rót, mussan en uprunalega hollendsk komin til íslands á 17 ölð og hefur altaf síðan verið bænda buníngrvið asturland þángað til firir skömu, húner bædi haganleg og líturvelút og sama erað segja um peisunar hún lítí miklu letur útjafnvel til skarts en gulpara treiurnar sem menn nú brúka — sú firsta rót til húfu búing síns kvennfolksíns er ekki eldri [hér byrjar aftur en frá 17 öld eða maskje ingri peisan er líklega mín duð áf að yfirstrika með rauðu skott og allt til enda] hollenskri treíju sem var á þekk | húfan helðeg sé algjörlega með Íslenðs, upphluturín og millanu m˜ er hollenskur han sér maðr á hollendskum mindum frá 17 öld en þettað hefur altsaman mikið bríst á íslandi og það til betra þegar það er rétt, og nú er það orðið þjóðlegt, og því eiið þið að halda því þellað er al íslendskur búníngur,

---

• Gæði handrits:
• Athugasemdir:
• Skönnuð mynd:

---

• Skráð af:: Edda Björnsdóttir
• Dagsetning: 05.2012

---

---