Bréf (Lbs1464,4to) MAtilSG
- Handrit: Lbs1464,4to Bréf til Sigurðar málara Guðmundssonar frá Magnúsi Andréssyni á Kópsvatni
- Safn: Landsbókasafn Íslands - Háskólabókasafn
- Dagsetning: 5. febrúar 1864
- Bréfritari: Magnús Andrésson á Kópsvatni
- Staðsetning höfundar: Kópsvatn
- Viðtakandi: Sigurður Guðmundsson
- Staðsetning viðtakanda:
- Lykilorð:
- Efni:
- Nöfn tilgreind:
Texti:
Bls. 1
Landsbókasafn Íslands - Háskólabókasafn.
Kópsvatni 5. Febr. 1864.
Heiðraði Góði Vin!
Fyrir yðar vinsamlega góða brèf af 6. f. m. þakka eg yður
ástsamlega. Ekki var breiði stóruglufaldurinn kallaður
hér alment „norðlendski faldurinn“, en það heyrði eg talað
um, að hann ætti kyn sitt að rekja til norðurlands, en
krókarnir á leið hans hafa eflaust dregið úr þessu viður-
nefni, þó hann hèti svo í Borgarfyrði. Það er satt, gömlu
konunum leitst ílla á hann og ömuðust við honum, enda
tóku þær hann aldrei upp, en stúlkurnar sættu sig fljótt
við hann, svo allmörg ár var faldalagið með tvennum hætti
og mjög fráleitt í kyrkjunum.
Amma mín, sem fræddi mig best um vikivakana,
(sem hún kallaði gleði) var Marín Guðmundsdóttir bónda
Þorsteinssonar á Kópsvatni, er átti brösur saman við
Þórð prest í Reykjardal, eins og Árbækurnar sýna,* [* IX deild bls 97. ár 1729.] og var
gyldur bóndi, atti 10 dætur er upp komust og 3 syni. Amma
mín var fædd á Kópsvatni 1721, ólst þar upp, giftist síðan
Olafi Magnússyni, bjuggu þau fyrst nokkur ár í Skolla-
-gróf, hèr í (gömlu) Reykjadals sókn, fluttust síðan að Efra-
seli í Hrunasókn, hvar þau síðan bjuggu til ársins 1788,
dvaldi hún ɔ: amma mín, þar svo elli árin, hjá dóttur sinni
Margreti, móður minni og dó 1805 þegar eg var 15 ára.
Bls. 2
Landsbókasafn Íslands - Háskólabókasafn.
Ekki er eg vel fróður um það, á hvaða bæum „gleðirnar“
voru hèr haldnar, en það man eg, að amma mín sagðist
hafa farið í gleði að Efraseli, (ekki veit eg hvað opt) þeg-
ar hún var heimasæta á Kópsvatni, hefur þó sá bær varla
haft best húsrúm á þeirri tíð, en þessir gleðileikir voru
þo helst haldnir þar sem baðstofugólf, milli pallanna, er víða
voru í báðum körmum, voru rúmgóð, stofur voru þá ekki
á bóndabæum og varla á prestasetrum.
Vel þykir mèr ykkur ganga með forngripa safnið, og vildi
eg feigin styðja að því, ef eg gæti, en – því er miður – að eg
veit hèr hvörgi neinar þesskonar menjar hér nálægt, það sem
eg veit til að fundist hefur af þessháttar hlutum, helst upp blás-
ið úr jörð, hefur annað hvört verið gjört að engu, eða sendt til
Danmerkur. Kona m. á koparstíl með kvennmansnafni,
þó ekki vel stöfuðu, og ártalinu 1655, en eg veit að ykkur
þykir lítið til hans koma. Fyrirgèfið og virðið á hægra veg
þessar fáu línur.
Æfinl. yðar Eínlægur Vin
Magnús Andrésson
- Skráð af: Sveini Yngva Egilssyni
- Dagsetning: nóvember 2011
