Fundur 19.jan., 1872
| Fundir 1872 | ||||
|---|---|---|---|---|
| 5.jan. | 9.jan. | 12.jan. | 19.jan. | 26.jan. |
| 2.feb. | 9.feb. | 16.feb. | 23.feb. | |
| 1.mar. | ||||
| 5.apr. | 12.apr. | 18.apr. | ||
| 25.okt. | ||||
| 1.nóv. | 8.nóv. | 22.nóv. | 29.nóv. | |
| 6.des. | •1873• | |||
- Handrit: Fundarbók Kvöldfélagsins 1871-1874
- Safn: Landsbókasafn Íslands - Háskólabókasafn
- Dagsetning: 19. janúar 1872
- Ritari: Jón Ólafsson*
- Staðsetning höfundar: Reykjavík
- Viðstaddir: XXX
- Lykilorð:
- Efni:
- Nöfn tilgreind: XXX
Texti
Bls. 1 (Lbs 488 4to, 0047v)
14. fundr. 19 jan.
Í byrjun fundar bað Jón Ólafsson sjer hljóðs til að hafa yfir
dálítinn leik í þrem scenum sem heitir: „Hjá Jörundi“, þv því næst
las hann það upp og var það lagt við rita fjelagsins.
þá var tekið til verkefnis:
Ísland í fornöld, samanborið við önnur lönd á sama
tíma.
Frummælandi, Sig. Vigfússon, gat þess að upphafi að verk-
efnið væri svo yfirgripsmikið, að sjer þætti það sjer ofvax-
ið. Kvað mega taka það í þrengri og víðari merk-
ingu; hann kvaðst vilja taka það, sem allra þrengst
að verða mætti, og því að eins vilja hafa tillit til Norð-
urlanda
Fyrst lýsti hann stuttl. ástandi Noregs áðr en
Ísland byggðist, taldi gullöld Noregs frá tíð, áðr en
einveldið hófst þar; taldi margt Noregi til ágætis á
þeim tíma, meðal annars það, að Norv. skyldi
þola þann mannvals-missi, sem orsakaðist
af emigrationinni við byrjun einveldisins; því
Bls. 2 (Lbs 488 4to, 0048r)
næst minnist hann á þann skaða og þá apturför, er þó
væri sýnileg í Norvegi á eptir, svo að kalla mætti, að Norv.
hefði ekki náð sjer síðan, sýndi fram á hver national
apturför að hefði orðið einveldinu samfara.
Á hið sama bendi hann í Svíþjóð, þar sem
þá ærið þjóðfrelsi hefði áður verið.
Um Danmörk væri það eitt að segja að þar hefði
frá upphafi konung konungsvald, þrælkun og kúgun-
arvandi verið.
þá lýsti hann Englandi og fyrirkomulaginu
þar, og þótti sagan sýna þar hinn sama gang.
Minntist á Ameríku-fund Islendínga, og þótti
það þakkarverk og sómi fyrir Ísland.
Benti því næst á hversu svo hefði farið, eptir
að Ísland byggðist, að engra skálda væri getið
við útlendar hirðir, nema íslenskra; svo þau sýnist
að hafa tekið öllum öðrum fram.
Lýsti því næst hinni glæsilegu rauns og stór-
mennsku á gullöld landsins; benti á auð og höfð-
ingskap heldri manna á þeim tíma; nefndi ýmis
dæmi þar til; t.d. hring þann, er Flosi gaf til liðs sjer, sem
eptir núverandi peningaverði mundi hafa numið
432 rdl
Bendi á, hve mikil og stór bú höfðingjar hefði haft,
og hve ríkulega þeir hefði haldið sig, með hirð eins
og konungar. Hvílíkan liðsöfnuð þeir hefði uppdrifið
opt í svip
Bls. 3 (Lbs 488 4to, 0048v)
þá minntist hann betur skálfa íslenskra, og annara Íslend-
inga, er hefðu í stærstu hávegum verið hafðir hjá konungum
erlendis. Nefndi ýmis dæmi þar til; t.d. hversu þeir jafn-
vel hefðu verið hafðir til diplomatiskra sendinga, svo sem Hjalti
Skeggjason, er sendr var til Svíakonungs. Talaði margt,
um það, hvílíkur sómi Íslendingum yfir höfuð hefði verið sýndur
í öðrum löndum, og það jafnvel minni háttar mönnum,
og í hvílíkum veg þeir hafi hvarvetna verið á þeim tímum.
þar næst minntist hann á lagasetning og stjórnarfyr-
irkomulag í landinu. Benti á, hversu lög þeirra, er vart hefðu
átt sinn líka á þeim tíma, og hið frjálsa stjórnarfyrirkomulag, er
jafnvel hefði tekið fram öllu, er hann þekkti hjá samtíða þjóðum,
hefði átt sinn þátt í, að gjöra þjóðina að þeirri afbragðsþjóð,
svo frægri í öllum greinum, sem Ísland hið þáveranda var.
Sýndi það, að þótt þjóð stjórnin væri að miklu í höndum höfð-
ingja, þá hafði þjóðin og sína hönd þátt í bagga með. Taldi
það stóran kost, hve lítið ríkið ex offiris tók inn í öll
forhold, en ljet allt útvíkla sig sem frjálsast. Þótti hon-
um stjórnarfyrirkomul Íslands og status þess yfir höfuð
á þeim tíma bera af öllum öðrum samtíða löndum, er
hann þekkti. -
Loks minntist hann hinna vísindalegu
starfa Íslendinga, hversu þeir hefði t.d. stutt
að segja ritið sögu sjálfra sín og allra Norðurlanda.
Viðvíkjandi sögu sjálfra þeirra gat hann þess, hve ýtarliga og
fagurlega hún sje ritin, og sje þó óefað margt tapað. Lýsti
hann því næst söguritun Íslendinga yfir höfuð, eptir hvaða gögnum
sögur þra yfir höfuð værui ritnar o.s.frv., hve skýrlega og nákvæmt
þær opt væri samdar, og margs gat hann þeim til ágætis fleira.
Bls. 4 (Lbs 488 4to, 0049r)
Bar hann sama þá literæru praduksíón Islendinga við pró-
duksíón annara þjóða og kvað þær varla vera um saman-
burð að tala; sýndi rök til þess.
Resúmeraði stuttl. Result Hann kvaðst enn verða að fara
nokkrum orðum um Íslendinga í öðrum löndum en á þessum
tímum. Fór nokkrum orðum um það.
Talaði því næst um orsakirnar til apturfarar Íslands.
Fyrsta og aðalorsökin væri stindómrinn; eigi sjálfs síns vegna,
heldr þar ha hefði verið misbrúkaðr. Xtindómurinn hefði
verið notaðr til að læða útlendu höfðingjavaldi inn í land-
ið. þá innleiðsla konungsvaldsins. Yfir höfuð hefði það steypt
Íslandi; að erlendt vald komst inn í landið.
Loks minntist hann með nokkrum orðum á verknað,
húsabyggingar etc. í fornöld. Lýsti því, og þótti það í mörgu
vera fullkominn vottr um Ísl. hefðu ekki staðið öðrum á baki
hjer; þess mætti enn sjá minjar á Málarans forngripa-
safni. Industri hefði og verið á tilsvaranda stigi, að
því, er kunnugt væri; nefndi dæmi til þess. -
Resumeraði stuttl. resúltatið, og varð það Ísl. til hags.
Andmælandi E. Briem (G. Magn. var eigi við staddr). Gat þess,
að frummælandi hefði sýnt mikla þekking á málinu, sem við
var að búast. Kvaðst í flestu fallast á skoðanir hans, hafa
fátt eina að athuga.
þótti eigi svo glæsil. gullöld Noregs áðr Ísl. byggðist.
þótti of mikið stjórnleysi verið hafa og Separatisme í land-
inu og hefði það eðlil. leiða til einveldisins. þótti
ekki mega skoða konunga Noregs sem týranna
Bls. 5 (Lbs 488 4to, 0049v)
yfir höfuð. þeir hefðu verið verkfæri tíðarinnar til að
realísera þær idées, sem gangur viðburðanna gjörði
óumflýjanlegt, að hlytu framgang að fá.
Benti til að eins og Magister Gbr. Vigf. hefði sýnt,
hefði mikill hluti verið eigi norskr að eins, heldr og
írskir; taldi margt þar til sönnunar; sögurnar nefndu
það beinlínis; írsk nöfn bendi til þess. * Benti á ástæðu
þá, sem höf. Landn. hefðu haft til, að gjöra draga heldr
þjóðr yfir hinn írska uppruna Islendinga. - Nefndi
írskar merkar ættir með írskum nöfnum, og spjallaði margt
fagurt um írsskuna í oss Íslendingum. Rangárvellir og
Breiðifjörðr hafi fan tekið upp í sig marga Íra, og þar
hafi mest literær productíon verið; sje það rjett mælt,
þótt ýmsir hafi að því skopað; enda sje þetta factum áðr fram
sett af merkum mönnum (fr. formála Eyrbyggja í Leipzig.)
Bendir til líkingar í karaktér Islendinga og Íra; fleg-
ma-ið, sem sje írskt; stórlyndið sje norskt.
Viðvíkjandi stjórnarfyrirkomul. Ísl. er frummæl. hefði tekið fram
yfir allt samtíða annars staðar, þá sje hann sam-
dóma. Færði dæmi til þess og sannanir ítarlegri,
hversu allt fyrirkomulag hafi skynlegra hjer verið en
annarsstaðar.
Viðvíkjandi lagasetning (fimmtardómur) þá
hafi Njáll verið höf: haus, og var hann írskr að
ætt. Bendi á, hversu nærri hefði legið, að
Bls. 6 (Lbs 488 4to, 0050r)
parlamentiariskt fyrirkomulag með þjóðkjörnum
Repræsentöntum hefði komizt á eptir uppást. Njáls.
Gad Gat þess, hve greitt hefði engið að innl. tíund,
bendi á spor til statistik (manntal Gizorar). *
Nefndi klerkavaldið, að það hefði þó aldrei svo ríkt orð-
ið hjer sem annars staðar.
Biskupar hefði lengi verið kosnir hjer af alþýðu.
Og ýmisl. fleira gat hr viðv. *kkjulegum forholdum.
Viðvíkjandi literor störfum Ísl. kvað hn frummæl. hafa talað
svo vel, að hn hefði þar ekkert að kalla við að athuga.
Bendi á, að þó mest áherzla sje lögð á sögvísi Islendinga,
þá hafi þeir þó fylgt með veröldinni í öðru; nefndi þar
til dæmi, af fílosófí, scholastiskum fræðum, classískum
ritum, lesning Óvíðs o.fl., o.fl.
Í kunstinni hefði patres verið daufastir,
samt í Indústríunni kljenir.
Minntist loks á auð Ísl. hann hefði mestr orðið á Sturlungatíð.
Snorri mundi hafa verið milljónær.
Einstök glorios dæmi hafi menn að vísu af afrekum
Ísl í siglingum, ferðum um útlönd o.s.frv., en mest
hafi þeir þó snúið sjer að sjer sjálfum. það sje opt af
hending að þeir hafi um önnur lönd ritið, svo sem
fyllt blað út í sögu hund- Rússans, *
færði dæmi til óhlutdrægni þra í sögum um
viðburði í öðrum löndum.
Bls. 7 (Lbs 488 4to, 0050v)
Aðal-forþjenusta Íslendinga hafi verið að mynda á
frjálsan hátt og án skerðingar þess individuella þjóð-
erni og fljóð.
þarnæst sje þra literæru forþjenustur.
þá og það, hve hreinn Xtindómurinn hjá þeim hafi
verið í samanb. við aðra.
Yfir höfuð hafi þeir verið forholdsvís verið fastan
ef ei öllum samtíða þjóðum fremri í allri atgjörfi
andans.
Bendi á eðlilegar orsakir til apturfararinnar,
er lægi í hluta viðburðanna eðli, en ei í ein-
stökum atburðum. -
Frummæl. fór að lokum nokkrum orðum um málið,
og fjellist í flestu eða öllu á athuganir andmælanda. -
Með því áliðið var tíma og málið var útrætt
þakkaði forseti frum- og andmælanda fyrir góðan fróð-
leik og sagði og var umræðum um málið lokið.
Auk spursmáls þess, er eigi varð rætt í kvöld og frestað til næst,
var ákveðið til næst: Ísland b nú á dögum borið saman
við önnur lönd nú á dögum. Frummælandi E. Briem
og andmælendr. Sig. Vigf og sjera J. Bjarnas.
þá gat fors. að Jón Ólafsson hefði tekið að sjer
verkefnið um forhold þverrandi og upp
vaxandi kynslóðar og vorn valdir and-
Bls. 8 (Lbs 488 4to, 0051r)
mælendr valdir: G. Magnússon og V. Brím, og
verðr það tekið fyrir, er J. Ól. kemur næst í bæinn.
Fundi slitið
H.E.Helgesen *Jón Ólafsson
- Athugasemdir:
- Skönnuð mynd:
- Skráð af:: Elsa
- Dagsetning: 01.2015
Sjá einnig
Skýringar
<references group="sk" />
Tilvísanir
<references />
